पृथ्वीवर अनेक भयंकर अनर्थ

*प्रकटीकरण भाग — 17*

*शिक्का 6- पृथ्वीवर अनेक भयंकर अनर्थ* 

           प्रियजनहो, प्रकटीकरण 6:12—17 या वचनांमध्ये सहाव्या शिक्क्याच्या पीडेबद्दल लिहिलेले आहे. *प्रभु येशू ख्रिस्ताने* सहावा शिक्का फोडला, ते मी पाहिले; तेव्हा मोठा भूमिकंप झाला; ‘सूर्य’ केसांपासून बनवलेल्या तरटासारखा काळा झाला व सगळा ‘चंद्र रक्ता’सारखा झाला; (प्रकटीकरण 6:12) आतापर्यंत अनेक भूकंप झालेले आहेत परंतु हा भूकंप संपूर्ण पृथ्वीवर आलेला असेल. हा अतिशय भयानक प्रलयंकारी भूकंप आहे. सुर्य तरटासारखा काळा आणि चंद्र रक्तासारखा लाल हे दृश्य अतिशय भयानक असेल. खग्रास चंद्र ग्रहणात चंद्र लालसर दिसतो परंतु त्यात भयानक काहीही नसते. परंतु सहाव्या शिक्क्याच्या पीडेमध्ये तरटासारखा सुर्य आणि रक्तासारखा चंद्र भीतिदायक दिसतील तशात पृथ्वीवर प्रचंड भूकंप अशी अतिशय भितीदायक स्थिती असेल. प्रियजनहो, भूकंप झाल्यावर लोक घराबाहेर पळतात, मोकळ्या जागी जातात. परंतु संपुर्ण पृथ्वीवरील भूकंप किती लोकांना घराबाहेर पळू देईल ? परिणामी अनेक लोक मृत्यूमुखी पडतील आणि त्यापेक्षा जास्त लोक अपंग होतील. भूकंपानंतर लगेचच प्रचंड वादळ आणि पाऊस पडतो. ज्वालामुखी उद्रेक झाल्यामुळे वातावरणात धुळ आणि राखेचे ढग उसळतात. प्रचंड पाऊस आणि सूर्यप्रकाश नाही, नद्या ओढे नाले यांना पूर, रस्ते उखडलेले, वाहतूक ठप्प, मदत करण्याची कोणतीही प्रवृत्ती नाही, विश्वास कोणावरही नसेल, अशा परिस्थितीत इमारतींच्या ढिगाऱ्यांखालील प्रेते सडल्यामुळे रोगराई आणखी पसरणार. आज भूकंपानंतर जागतिक पातळीवर मदती मिळतात. परंतु ख्रिस्तविरोधकाच्या काळात ही मदत मिळण्याची शक्यता नसेल. भूकंपाचे केंद्र समुद्रात असेल तर त्सुनामीचा धोका असतो. यावेळी होणारा हा भूकंप संपुर्ण पृथ्वीवर आहे म्हणजे त्सुनामी आणि त्सुनामी नंतरच्या सर्व संकटांना देखील त्यावेळच्या लोकांना सामोरे जावे लागणार आहे. बंधुजनहो, ही संकटे येथे थांबत नाही. या भूकंपाची तिव्रता आपल्याला चौदाव्या वचनात वाचायला मिळते. वचन सांगते, ........ सर्व डोंगर व बेटे आपापल्या ठिकाणांवरून ढळली. (प्रकटीकरण 6:14) येथे पृथ्वीवरील सर्व डोंगर आणि समुद्रातील डोंगर म्हणजे बेटे सांगितलेली आहेत. ती सर्व  आपआपल्या ठिकाणांवरून ढळली आहेत. कोणताही डोंगर आपल्या जागेवर राहणार नाही. प्रियांनो सोशल मिडिया वर दरड किंवा डोंगरकडा कोसळतानाचा एखादा व्हिडीओ पाहायला देखील भितीदायक वाटते. या पीडेमध्ये सर्वच्या सर्व डोंगर आणि सर्वच्या सर्व बेटे जागा सोडत आहेत. आपण कल्पनाही करु शकत नाही इतकी भयंकर परिस्थिती निर्माण होणार आहे. प्रियजनहो 30 जूलै 2014 रोजी महाराष्ट्रातील पुणे जिल्ह्यातील आंबेगाव तालुक्यातील माळीन गाव डोंगर भूस्खलन झाल्या मुळे नकाशावरून नाहिसे झाले. संपूर्ण गाव गाडले गेले. या सहाव्या शिक्क्याच्या पीडेमधे सर्व डोंगर आणि सर्व बेटे जागा सोडतील तेव्हा काय होईल याची आपण कल्पना देखील करु शकत नाही. 

          जगभरात फक्त भूस्खलन झाल्यामुळे हजारो लोक मृत्युमुखी पडले आहेत, शेकडो गावे आतापर्यंत उध्वस्त झाली आहेत. डोंगराचा एक छोटा भाग कोसळला तर आपत्ती इतकी भयानक आहे तर सर्व डोंगर सरकले तर काय होईल ? जगातील सर्वात उंच पर्वत एव्हरेस्ट पर्वत सरकला तर, हिमालयाच्या पर्वतरांगांनी जागा सोडल्यावर काय होईल आपण कल्पना देखील करु शकत नाही. *एवढे जरी समजले तरी प्रभुच्या क्रोधाच्या या सात वर्षाच्या काळात पृथ्वीवर राहण्याची कोणाचीही इच्छा राहणार नाही. त्यासाठी काय करावे ? अतिशय सोपे आहे, “प्रभू येशू ख्रिस्तावर विश्वास ठेव म्हणजे तुझे व तुझ्या घराण्याचे तारण होईल.” (प्रेषितांची कृत्ये 16:31) बस्स एवढेच.  कारण प्रभु येशू ख्रिस्ताने आपल्या साठी पापांचे शासन आगोदरच सहन करुन आपल्याला मुक्त केले आहे. देवबाप करो सर्वांना सुबुद्धी देवो आणि प्रभु येशू ख्रिस्ताला स्विकारणारे अंतःकरण देवो आणि या महाभयंकर महासंकटाच्या काळापासून सोडवून स्वर्गारोहणात समाविष्ट करुन घेवो. आमेन.*

SSK

          *प्रभु येशू ख्रिस्ताची कृपा, देवाची प्रीती आणि पवित्र आत्म्याची सहभागिता तुम्हा सर्वांसह असो. आमेन.*

परमेश्वराची दया

            *✨परमेश्वराची दया ✨*

 *आपली वस्त्रे नव्हे, तर आपले हृदय फाडा आणि परमेश्वर तुमचा देव याजकडे वळा, कारण तो कृपाळू, कन्हवाळू, मंदक्रोध, दयासागर आहे, अरिष्ट आणिल्याबद्दल त्याला वाईट वाटण्यासारखे आहे..✍*

                  *( योएल २:१३ )*

                           *...मनन...*

          *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!*

       योएल ह्या नावाचा अर्थ *"यहोवा माझा देव"* असा आहे. योएलला *"धर्मसंजीवनाचा संदेष्टा "* असेही म्हटले आहे. पश्चातापाबरोबर धर्मसंजीवनही झालेच पाहिजे हे त्याला चांगले माहित होते. म्हणूनच वरील वचनाद्वारे तो म्हणत आहे की, आपली वस्त्रे नव्हे तर हृदय फाडा. कारण त्याला माहीत आहे की, जेव्हा आम्ही आमची हृदये फाडितो (स्वतःला नम्र करतो) तेव्हाच परमेश्वर आणि आम्हांमध्ये असलेला पडदा फाटला जातो, आडभिंत पाडली जाते आणि देवाकडे जाण्याचा मार्ग मोकळा होतो, स्वर्गाची वाट आमच्यासाठी मोकळी होते. वरील वचनामधून तो आपणास हेच सांगत आहे. कारण आम्ही खरोखरच शुद्ध अंतःकरणाने पश्चाताप केला तरच आम्हाला देवाच्या कृपेच्या राजासनाजवळ जाण्याचा रस्ता नीट दिसू शकेल आणि आम्हाला पवित्र आत्म्याची समक्षता अनुभवास येईल. परमेश्वराला आपला कळवळा येईल. तो म्हणतो, *परमेश्वर तुमचा देव याला कळवळा येऊन तो मागे वळेल व आपल्यामागे आशीर्वाद ठेवून जाईल की नाही कोण जाणे, असे की, जेणेकरून तुम्हांस त्याला अन्नार्पण व पेयार्पण करिता येईल. ( वचन १४)*

     पहिल्या अध्यायामध्ये आपण वाचतो की इस्राएल राष्ट्रावर भयंकर टोळधाड आली होती. टोळांनी सर्व फस्त केले. हिरवळ, झाडांची पाने, अंकुर सर्व काही फस्त केले. इस्राएल लोकांच्या पापांमुळेच हे संकट आले असे योएल म्हणत आहे. टोळधाडीनंतर दीर्घकाळ अवर्षण आल्यामुळे देशात भयंकर दुष्काळ पडला. त्यांची गुरेढोरे अन्नपाण्यावाचून तडफडत होती. सर्व लोक हवालदिल झाले होते. म्हणूनच तो देवापासून आलेल्या ह्या पीडेचा आणि शिक्षेचा आधार घेऊन आपल्या लोकांना पश्चाताप करण्याचे आवाहन करीत आहे. त्यांना उपास करण्याचे आवाहन करीत आहे. तो म्हणतो, *आता तरी परमेश्वराचे वचन ऐका, मनःपूर्वक मजकडे वळा, उपोषण, आक्रंदन व शोक करून वळा. ( वचन १२)* म्हणजे परमेश्वराला दया येईल. कारण तो दयाळू, कनवाळू, करुणा करणारा देव आहे.

     परमेश्वराने त्यांची विनवणी  ऐकून त्यांच्या सर्व समस्या सोडवून त्यांना आशीर्वादित केले. त्यांच्या भौतिक गरजा पूर्ण केल्या. त्यांना विपूल पर्जन्यवृष्टी केली, *त्यांची खळी गव्हाणे भरून जातील, कुंडे नव्या द्राक्षारसाने व तेलाने उपळून जातील.* असे परमेश्वर म्हणतो. परमेश्वर म्हणतो, *मी तुम्हांस धान्य, नवा द्राक्षारस व तेल पाठवून देतो, त्यांनी तुम्ही तृप्त व्हाल, यापूढे राष्ट्रांमध्ये मी तुम्हाला निंदास्पद करणार नाही. ( वचन १९)* परमेश्वराने त्यांना आध्यात्मिक दृष्टीने देखील आशीर्वादित केले. परमेश्वर म्हणतो, *मी मनुष्यमात्रावर आपल्या आत्म्याचा वर्षाव करीन. तेव्हा तुमचे पुत्र व तुमच्या कन्या संदेश देतील, तुमच्या वृद्धांस स्वप्ने पडतील, तुमच्या तरुणांस दृष्टांत होतील. तेव्हा असे होईल की, जो परमेश्वराचा धावा करील तो तरेल, कारण परमेश्वराने म्हटल्याप्रमाणे "निभावलेले सियोन डोंगर व यरूशलेमेत राहतील आणि परमेश्वराने ज्यांना बोलाविले ते बाकी उरलेल्यांत राहतील." ( वचन २८,३२)*

     प्रियांनो, देवापासून मिळणारे आशीर्वाद मिळविण्यासाठी आपणही अंतःकरणापासून पश्चाताप करुन प्रभूसमोर धूळीत बसले पाहिजे, आपली हृदये फाडली पाहिजेत कारण आजच्या काळातील मंडळीची अवस्था अशीच ओसाड टोळधाडींनी नाश केल्यासारखी झाली आहे, अनेक आध्यात्मिक वैऱ्यांनी मंडळीची अशी दुर्दशा केली आहे. म्हणून जर आम्ही प्रभूकडे परत गेलो तर तो आमच्यावर दया करील आणि तो आपले अभिवचन पूर्ण करील. आमच्यावर पवित्र आत्म्याचा वर्षाव करील, आमच्यावर आशीर्वादांची ओतणी करील. आणि *टोळांनी फस्त केलेल्या वर्षांची भरपाई करून देईल.*

        *!!..प्रभू येशू ख्रिस्ताची स्तुती असो..!!*

     *

जगण्याचे दोन मार्ग

 *लूक १६: १९-३१*

        *जगण्याचे दोन मार्ग*

     *कारण नितीमानांचा मार्ग परमेश्वराला अवगत असतो , पण दुर्जनांचा मार्ग नष्ट होतो.*

            *स्तोत्र १: ६.*

     जगण्याचे दोन मार्ग नेहमीच आमच्यासमोर असतात. एक नितीमानाचा मार्ग आणि दुसरा दुर्जनांचा मार्ग ! *जो प्रभू येशू ख्रिस्तावर विश्वास ठेवतो त्याचा मार्ग नीतीचा मार्ग असतो. पण जो अविश्वासु असतो देवावर विश्वास ठेवीत नाही त्याचा मार्ग हा दुर्जनांचा किंवा दुष्टाईचा मार्ग असतो.*

    आजच्या वाचनात दोन माणसे आहेत. एक श्रीमंत मनुष्य व दुसरा दरिद्री लाजर.  *एक श्रीमंत दुसरा गरीब , एक समाजात प्रतिष्ठित तर दुसरा नगण्य , एक देवावर प्रेम करणारा  तर दुसरा संपत्तीवर प्रेम करणारा होता.*  हाच फरक किंवा हेच जीवनाचे दोन मार्ग आमचे  प्रारब्ध किंवा शेवटचे ठिकाण ठरवीत असतात. 

    लाजर हा  गरीब होता म्हणून अब्राहमाच्या उराशी गेला असे नाही तर तो देवावर विश्वास ठेवणारा होता. *लाजर या शब्दाचा अर्थच मी देवावर विश्वास ठेवतो असा आहे*. *याचाच दुसरा अर्थ देव माझे सहाय्य आहे असा आहे.* आणि मृत्यूनंतर लाजर अब्राहमाच्या उराशी गेला , आणि अब्राहमाला विश्वासणाऱ्यांचा पिता म्हटले आहे. पण श्रीमंत माणसाचा स्वतःच्या संपत्तीवर विश्वास होता. म्हणूनच गौरवाने प्रभू लाजराच्या नावाचा उल्लेख करतो पण श्रीमंताचे नावही घेत नाही. 

    *या दोघांनी जे मार्ग निवडले होते त्यामुळे श्रीमंताला देवशिवाय  सर्व मिळाले , पण लाजराला जरी या जगातील काहीच सौख्य मिळाले नाही तरी देव मिळाला.* या दोघांची आणि आमचीही दोन गटात विभागणी होत असते. ती विभागणी ही आर्थिक परिस्थिती मुळे नाही, राजकीय पक्षामूळे  नाही, कातडीच्या रंगामुळे नाही , किंवा सुशिक्षित असण किंवा अशिक्षित असणं यावरूनही नाही .  तर लोकांना विभक्त करणारी गोष्ट फार साधी आहे. ती म्हणजे 

*देवाने निर्माण केलेल्या जगासाठी जगायचे की जग निर्माण करणाऱ्या देवासाठी जगायचे.* हेच दोन प्रमुख मार्ग आहेत. *ज्याला हे समजते तो आपले मृत्यूनंतरचे भवितव्य ठरवीत असतो.* *लाजर देवाच्या सहवासात , विश्वासात राहून मरण पावला अन अब्राहमाच्या उराशी गेला. तर दुसरा श्रीमंत मनुष्य देवाशिवाय मरण पावला.*

    *दोन मार्ग आमच्या समोर आहेत प्रभू येशूवरील विश्वासाचा नितीमानाचा मार्ग किंवा प्रभू येशूवर अविश्वास दाखवीत दुर्जनांचा मार्ग.* निवड आपल्याच हातात आहे.

   *थोर आणि दयाळू पित्या आम्ही तुझा पुत्र येशू ख्रिस्त यावर विश्वास ठेवीत नितीमानांचा मार्ग निवडतो आमचा स्वीकार कर.*

                

पती पत्नी

                   💝 पती पत्नी 💝

पत्नीमध्ये अनेकदा दोघेही आपापल्या ठिकाणी जरी योग्य असले तरी परस्परांसाठी अयोग्य ठरतात. केवळ आपापसातील विरोधाभासांमुळे कितीतरी नाती तुटतात. क्षुल्लक कारणांवरुन काडीमोड घेण्यापेक्षा विरोधाभासाची ही दरी भरुन काढणे गरजेचे आहे. पती-पत्नीचे नाते सर्वस्वी विश्वास आणि प्रेम यावर अवलंबून असते. वेळोवेळी कसोटीचे क्षण असतात. कुठल्या क्षणी कसे वागावे हे नीट कळायलाच हवे. संसाराच्या वाटेवर चालताना प्रत्येक पाऊल सांभाळून पडायला हवे. तरच ही वाट आनंदायी होऊ शकते. संसार सुखाचा होण्यासाठी नेमक्या कुठल्या गोष्टी टाळायला हव्या त्याबाबत जाणून घेऊया.

आळशीपणा : एकमेकांच्या प्रेमात असतानाचे सोनेरी दिवस आठवून बघा. किती वेळ दिला जायचा? तो किंवा ती आपल्यासाठी किती महत्वाचे आहेत? हे वारंवार जमेल त्या प्रत्येक पद्धतीने पटवून देण्याचा आपला प्रयत्न असायचा. संसाराच्या रहाटगाड्यात मात्र आपण इतके गुंतून जातो की साथीदाराविषयीच्या भावना व्यक्त करण्याचा कंटाळा करायला लागतो. हे चुकीचे असून मनातल्या भावना आजही पूर्वीप्रमाणेच वेळोवेळी व्यक्त करायला हव्यात. कधीतरी स्वतःहून आपल्या साथीदारासाठी काहीतरी प्लॅन करायला हवे.  आठवडयातून एखादवेळी सरप्राईज डिनर, अनपेक्षित दिलेली एखादी भेटवस्तू, दिसण्याचे केलेले कौतूक या आणि अशाच काही गोष्टी नाते टवटवीत ठेवण्यासाठी महत्वपूर्ण ठरतात.

संशयी वृत्ती : आपला नवरा किंवा बायको जर सतत लॅपटॉप किंवा मोबाइलवर वेळ घालवत असेल तर मनात शंका येणे स्वाभाविक आहे. अशा वेळी तो किंवा ती कुणाला व काय मॅसेज करतात यावर लक्ष ठेवण्याची अनेकांची प्रवृत्ती असते. नेमकी हीच प्रवृत्ती नात्यातला विश्वास गमावण्यास पुरेशी ठरते. कारण बरेचदा आपली शंका निव्वळ आपला भ्रम असतो. त्यामुळे प्रेमाच्या नादात आपण आपल्या साथीदाराचे स्वातंत्र्य तर हिसकावून घेत नाही ना हे पडताळून पहावे. अन्यथा नाते घुसमटून संपण्याची शक्यता असते.

‘एक्स’ बरोबरचे संबंध : लग्नापूर्वी जर त्याचे किंवा तिचे कुणाशी प्रेमसंबंध असतील तर लग्नानंतर ते कटाक्षाने टाळावेत. जर त्याबाबत तुमच्या साथीदाराला माहिती असेल  पण त्यापुढे जाऊन मर्यादा सोडून वागणे चुकीचे आहे. नवरा-बायकोचे नाते अखेरच्या श्वासापर्यंत प्रामाणिकपणे निभवावे लागते. त्यामुळे भूतकाळात आडकून न राहाता साथीदाराशी प्रामाणिक राहून आयुष्य जगणे गरजेचे आहे. कारण एक वाकडे पाऊल संसारात विरहाचे वळण आणू शकते.

एकमेकांच्या जमेच्या बाजू लक्षात घ्या : – दोघांनीही एकमेकांच्या चांगल्या गुणांचे कौतुक करून त्या गुणांच्या मदतीनेच संसाराचा गाडा सुरळीत चालवावा. केवळ कौतुकच नाही तर ते गुण आत्मसात करण्याचाही प्रयत्न करावा. यामुळे उणिवांची दरी भरून निघण्यास व नाते सुदृढ होण्यास मदत होईल. त्याच्या किंवा तिच्या उत्तम गुणांसाठी सर्वोत्तम प्रतिक्रिया दयावी व तशीच प्रतिक्रिया मिळविण्याचा प्रयत्नही करावा.

कमतरतांवर विजय मिळवा :- संसार करताना मतभेद होणारच. मात्र या मतभेदांचे रूपांतर वादात होता कामा नये. शक्य तितक्या लवकर सुवर्णमध्य निवडण्याचा प्रयत्न करावा. त्याला किंवा तिला जर एखादे काम एखादया विशिष्ट पद्धतीनेच करायला आवडत असेल व तुम्हाला तसे करणे शक्य नसेल तर मधला मार्ग निवडा. यामुळे कुणाचे मन दुखावणार नाही व फारशी तडजोडही करावी लागणार नाही. संसारात समर्पण सहनशिलता व प्रेम आवश्यक आहे.

नवे आत्मसात करण्याची तयारी ठेवा :- दोन भिन्न व्यक्ती जेव्हा एकत्र येतात तेव्हा अनेक गोष्टी नव्याने कळतात. त्याचा किंवा तिचा छंद हा त्यातीलच एक भाग असतो. अशावेळी परस्परांच्या आवडी-निवडी व कला गुणांचा आदर करा. याबाबत जाणून घ्या व वेळोवेळी प्रोत्साहन दया. लहान-सहान गोष्टींची तक्रार करत बसण्यापेक्षा समजस्याने घ्यावे. थोडीशी तडजोड करण्याची तयारी ठेवल्यास आयुष्यभराचे सुख मिळते हे लक्षात असू द्यावे.

नात्याला थोडा ताजेपणा देऊ या! :- कोणतीही गोष्ट शाश्वत नसते असे म्हटले जाते. नात्याच्या बाबतीतही हे खरे आहे. सुरुवातीला प्रेमाच्या नात्यामध्ये आपुलकी, जिव्हाळा, ओढ, काळजी या सर्व भावना ओतप्रोत भरलेल्या असतात. काळ पुढे सरकतो तशा या भावना हळूहळू बोथट होऊ लागतात. एकमेकांबद्दल क्षणोक्षणी विचार करणार्‍या पती-पत्नीचे एकमेकांकडे दुर्लक्ष होऊ लागते. हे केवळ पती-पत्नीच्या बाबतीत नव्हे तर प्रियकर-प्रेयसीच्या बाबतीतही घडते. स्त्रिया जास्त भावूक असल्याने त्याचे आपल्यावर पूर्वीसारखे प्रेम उरलेले नाही हा विचार त्यंना सतातवत राहतो. मात्र, नात्याचा हा तिढा कसा सोडवावा हे उमगत नाही. पतीचे आपल्यावरील प्रेम पूर्णपणे संपुष्टात आलेले नसले तरी ते कमी झाले आहे, हे वारंवार जाणवते. अशा वेळी डोके धरुन बसण्यात काय अर्थ आहे?

चला, नात्याला थोडा ताजेपणा देऊ या! नात्यात तोचतोचपणा येण्याला दोघेही जबाबदार असतात. दोघांना एकमेकांना सतत दोष देण्याची सवय लागलेली असते. वारंवार दोष दिल्याने एकमेकेंबद्दल द्वेष निर्माण होऊ लागतो. हे टाळण्यासाठी सर्वप्रथम दोष देणे थांबवले पाहिजे. आपली चूक असेल तर ती मान्य करायला काय हरकत आहे? नात्यामध्ये कोणीही उच्च किंवा नीच नसल्याने मोकळेपणाने आपला दोष स्वीकारला तर जोडीदाराला आश्चर्य वाटल्याशिवाय राहणार नाही. त्याने माझ्यासाठी अमूक केले पाहिजे, ती माझी जबाबदारी नाही असे म्हणण्यापेक्षा प्रत्येक बाबीमध्ये दोघांनी समान वाटा उचलावा, म्हणजे एकावर दडपण येणार नाही. आणि एकमेकांच्या साथीने काम पूर्णही होईल.

स्त्रियांना खूप बोलण्याची सवय असते. त्या स्वत:ची गाडी पुढे दामटवण्यात इतक्या रमतात की समोरच्याला काही बोलायचे आहे हे त्यांच्या लक्षातही येत नाही. यामुळेही नात्यात दरी निर्माण होऊ शकते. त्यामुळे आपले म्हणणे पुढे रेटण्यापेक्षा जोडीदाराचे म्हणणे ऐकून घेण्याचा प्रयत्न करावा!

देवबाप आपल्या कुटुंबाला आशीर्वाद देवो!

प्र

पापावर जय मिळवा

            *✨पापावर जय मिळवा✨*

*"तुम्ही आपल्या शरीरवासनांच्या अधीन न व्हावे म्हणून पापाने तुमच्या मर्त्य शरीरात राज्य करू नये."..✍🏼*

                      *( रोम ८:१२ )*

                           *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!* 

    बायबल सांगते सर्व मानवजात पापी आहे. आपण सर्व पापात जन्मलो आहोत आणि जन्मापासून असलेल्या पापी स्वभावामुळे आम्ही पाप करीत राहातो. परंतु जेव्हा आम्ही देवाच्या मार्गाने चालण्याचा निर्णय घेतो, देवावर विश्वास ठेवून पिता, पुत्र, पवित्र आत्म्याच्या नावाने बाप्तिस्मा घेतो, तेव्हाच आम्ही पापाला मेलेलो असे होतो. बाप्तिस्मा घेणे म्हणजे पापाला मरणे, जूना मनुष्य म्हणजेच पापात पाडणारा जूना स्वभाव काढून टाकणे आणि नवीन जीवन प्राप्त करणे. आम्ही पवित्र आत्म्याचा बाप्तिस्मा प्राप्त करतो तेव्हा जीवनाच्या आत्म्याचा जो नियम तो आपणांस पाप व मरण यांच्या नियमापासून आम्हाला मुक्त करतो. पौल म्हणतो, *कारण ख्रिस्त येशूमधील जीवनाच्या आत्म्याचा जो नियम, त्याने तुला पाप व मरण ह्यांच्या नियमापासून मुक्त केले आहे. ( रोम ८:२)* पाप मरत नाही. ते दंडाच्या अधीन आहे. ते करणे न करणे पूर्णपणे आमच्याच हातात आहे. म्हणूनच पौल आम्हाला शरीरवासनांच्या अधीन न होण्यास सांगत आहे. कारण पूर्वी आम्ही असहाय होतो, पापाचे बळी ठरत होतो. म्हणजेच नियमशास्त्राधीन होतो त्यामुळे आमची गणना पापी लोकांमध्ये होत होती. परंतु आता आपण परमेश्वरासाठी जिवंत आहोत, पवित्र आत्म्यानुसार चालत आहोत, त्यामुळे पापाच्या दास्यात राहात नाहीत तर पापाचा धिक्कार करतो, पापाला नाही म्हणू शकतो, नाकारू शकतो. *जे आपण एकदा पापाला मेलो आहोत, ते आपण ह्यापूढे त्यात कसे राहणार ? कदापि नाही. ( रोम ६:२)* 

     पौल म्हणतो, *"आत्म्याच्या प्रेरणेने चाला, म्हणजे तुम्ही देहवासना पूर्ण करणारच नाही." ( गलती ५:१६)* आम्हाला आमच्या पापांची जाणीव होऊन आम्ही ती कबूल करून सोडून दिली पाहिजेत. पापाला पापच मानले पाहिजे, मानवी स्वभाव मानू नये. आम्हाला पापाच्या मार्गाकडे नेणाऱ्या सर्व लोकांपासून, ठिकाणांपासून आणि सर्व प्रकारच्या पापात पाडणाऱ्या गोष्टींपासून आम्ही स्वतःला दूर केले पाहिजे, अशा गोष्टींना टाळले पाहिजे, त्यांच्यापासून दूर राहिले पाहिजे, अलिप्त राहिले पाहिजे. विशेष करून ज्या गोष्टी आम्हाला पापात पडण्यास आकर्षित करतात अशा गोष्टींपासून अलिप्त राहिले पाहिजे. आम्ही असे कधीच समजू नये की आम्ही कधीच पापात पडणार नाही, परीक्षेत पडणार नाही. कारण सैतान कट कारस्थाने करून प्रत्येकाला परीक्षेत पाडतो व छळत राहतो. म्हणून आम्ही मोहात पाडणाऱ्या गोष्टींना आमच्या जीवनात स्थान देऊ नये. प्रियांनो, जेव्हा आम्ही देवाच्या मार्गाने चालतो, पवित्र आत्म्याच्या मार्गदर्शनानूसार चालतो, तेव्हा आम्ही पापापासून दूर केले जातो आणि ख्रिस्तात वाढत जातो. जग आणि जगातील गोष्टी सोडून देऊन देवाला आवडणारे जीवन जगू लागतो. प्रियांनो, आम्ही पापावर जय मिळवून विजयी जीवन जगू शकतो, फक्त गरज आहे पापाशी किंवा पराभूत होऊन जगण्याची तडजोड करू नका, तर पापाला ठामपणे नकार देऊ शकणारे सामर्थ्य देवापासून प्राप्त करा. पौल म्हणतो, *"तुम्ही नियमशास्त्राधीन नाही; तर कृपेच्या अधीन आहां, म्हणून पाप तुमच्यावर सत्ता चालविणार नाही." ( रोम ६:१४)*

         

परमेश्वराचे मंदिर

 *मत्तय २१:१२-१७*

              *परमेश्वराचे मंदिर*

     *तुमचे शरीर , तुम्हामध्ये वसणारा जो पवित्र आत्मा देवापासून मिळाला आहे त्याचे मंदिर आहे हे तुम्हास ठाऊक नाही काय?* 

           *१ करिंथ ६: १९*

     मंदिर कशासाठी आहे? आम्ही येथे का आहोत? देवाचा आमच्याविषयी काय प्लॅन आहे?

*या सर्व प्रश्नांचे उत्तर एकच आहे, एकच उद्देश आहे, तो म्हणजे "देवाला गौरव देणे*.

आमचं घर जर घाण झालं, कचरा असेल, पसारा पडलेला असेल, तर आपण काय करतो? हे कचरा असलेलं, पसारा असलेलं, घाणेरडं झालेलं घर सोडून आपण दुसऱ्या घरात रहायला जातो का? नाही, उलट ते आपण स्वच्छ करतो, पसारा आवरतो, पडदे बदलतो, आणि मग आमचं घरात आम्हाला प्रसन्न वाटू लागते . आंनद होतो.  *कारण ते घर आमचं स्वतःचं आहे*.

    *जुन्या करारात लोकांसाठी परमेश्वराने मंदिर बांधायला लावले, पण नव्या करारात परमेश्वराने माणसाचीच निवड देवाचे किंवा येशूख्रिस्ताचे मंदिर म्हणून केली आहे*.जेव्हा आम्ही येशु ख्रिस्ताचा आमचा तारणारा म्हणून स्वीकार करतो, तेव्हा आमचे तारण होते. बरेच लोक तारण म्हणजे काय विचारले तर काय सांगतात तर, *तारण होणे म्हणजे स्वर्गात जाणे* असे म्हणतात. पण हा एक तारणाचा रिझल्ट  नक्कीच आहे, *पण तारण म्हणजे पृथ्वीवरचा माणूस स्वर्गात जाणे असेच फक्त नाही तर स्वर्गातील देव आमच्यात येऊन राहणे ह्याला तारण म्हणतात*. आणि म्हणून आपण देवाचे मंदिर आहोत. 

    जर आम्ही देवाचे मंदिर आहोत तर ख्रिस्ताच्या दृष्टीने योग्य मंदिर आहोत काय? स्वच्छ आहे का हे मंदिर? की राग , लोभ, द्वेष, अहंकार, आकस, मत्सर, चढाओढ, याचा व्यापार आणि पसारा मांडून ठेवलाय ?.प्रभूला आंनद  होतो काय?त्याला आवडणारे हे मंदिर आहे की नाही?  *कारण 

*एक गोष्ट लक्षात ठेवलीच पाहिजे प्रत्येक विश्वासणाऱ्याने की घाणेरड्या मंदिरात प्रभू येशूला आनंद होत नाही*.  *पण हा पातकाचा पसारा जरी प्रभूला आवडला नाही तरी तो हे मंदिर सोडून जात नाही, तर ते मंदिर प्रभू येशु स्वच्छ करतो*.. 

   कोरडा वापरतो प्रभू. हे अहंकार, स्वार्थ, मोह, लोभ, द्वेष, मत्सर याचे चौरंग प्रभू येशु उधळून लावतो, आम्हाला दुःख, वेदना नक्कीच होतात कारण ह्या सर्व देवाला अप्रिय गोष्टी आपल्याला फार प्रिय असतात. पण परमेश्वराला माहीत आहे की ह्या गोष्टी आम्हाला रसातळाला, नाशाकडे घेऊन जातात. बायबल सांगते, *१ करिंथ ६:२० मध्ये, तुम्ही मोलाने विकत घेतलेले आहात, म्हणून तुम्ही आपल्या शरीराने देवाचे गौरव करा*. *आमच्यावर फक्त प्रभू येशु ख्रिस्ताचा अधिकार आहे. आम्ही आमचे नाही* . रक्त सांडलयं प्रभू येशूने, अवहेलना सहन केली हे कसे विसरू शकतो आपण!! उत्तम शुक्रवारीच फक्त आठवायचे का हे? विचारू आपल्या मनाला!!. 

   *जसं स्वतःचे  स्वच्छ घर आपल्याला आनंद देते तसेच आमचे स्वच्छ, प्रेमाने भरलेले, पापविरहित , शुद्ध व ख्रिस्तावरील विश्वासाने परीपूर्ण अंतकरणरूपी मंदिर परमेश्वराला प्रसन्न करते*. म्हणून हे देवाचे शरीररूपी मंदिर सदैव स्वच्छ आणि पवित्र ठेवण्याचा प्रयत्न करू!!.

      *सृष्टीच्या निर्माणकर्त्या ख्रिस्ता आमच्या देहात , हृदयात तुला न आवडणारा जो बाजार आम्ही मांडला असेल तो तू उधळून लाव, आम्हाला स्वच्छ कर.*

              

ख्रिस्ताच्या दुःखाचे वाटेकरी

          *✨ख्रिस्ताच्या दुःखाचे वाटेकरी✨*

 *ज्या अर्थी तुम्ही ख्रिस्ताच्या दुःखाचे वाटेकरी झाला आहात त्या अर्थी आनंद करा, म्हणजे त्याचे गौरव प्रकट होण्याच्या वेळेसही तुम्ही उल्लास व आनंद कराल..✍*

                   *( १ पेत्र ४:१३ )*

                           *...मनन...*

          *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!*

      ख्रिस्ती या नात्याने आमच्यावर दुःखे येणार नाहीत, आम्हाला वेदना होणार नाहीत, मरण येणार नाही असे ख्रिस्ताने आम्हाला अभिवचन दिलेले नाही, याउलट "या जगात तुमचा छळ होईल" असेच ख्रिस्ताने सांगितले आहे. जग ख्रिस्ताचा व ख्रिस्ताच्या नावाने ओळखल्या जाणाऱ्या सर्वांचाच द्वेष करते, म्हणून खऱ्या ख्रिस्ती माणसाचाही छळ होईलच. ख्रिस्ताच्या कार्यासाठी दुःखसहन करण्याने प्रभूची सेवा करण्यातील विश्वासणाऱ्याच्या आनंदाची खोली किंवा शक्ती वाढते. ह्या कारणामुळे आम्ही ख्रिस्तासाठी दुःखसहनाच्या शक्यतेची भिती बाळगू नये. प्रेषितांना ख्रिस्ताच्या नावामुळे मारहाण केली तेव्हा, वचन सांगते की, *ते तर त्या नावासाठी आपण अपमानास पात्र ठरविण्यात आलो म्हणून आनंद करत न्यायसभेपुढून निघून गेले. ( प्रे.कृत्ये ५:४१)* आपण पाहातो की, ख्रिस्ताच्या मंडळीचा छळ नेहमीच होतच आहे. आपण जेव्हा ख्रिस्तासाठी दुःख सोसतो तेव्हाच त्याच्या दुःखाचे वाटेकरी होतो. परंतु त्यामुळे आम्ही दुःख न करता आनंद करावा. देवाला आमचा उपयोग करून घ्यायचा असेल तर व्यक्तिशः आमच्यासाठी नसलेल्या अनेक अनुभवांतून तो आम्हाला नेईल. देवाचा गौरवाचा आत्मा विश्वासणाऱ्यामध्ये वस्ती करतो. छळामुळे ख्रिस्त किंवा देवाची प्रीति यांपासून खरा विश्वासणारा कधीच दूर होत नाही. प्रेषित पौल म्हणतो, *"ख्रिस्ताच्या प्रीतीपासून आपल्याला कोण विभक्त करील ? क्लेश, आपत्ती, छळणूक, उपासमार, नग्नता, संकट किंवा तलवार ही विभक्त करतील काय ?" ( रोम ८:३५)* ख्रिस्ताची दुःखे सामान्य लोकांसारखी किंवा सामान्य नव्हती. अग्निपरीक्षेसारखी त्याची दुःखे होती. त्याने देवाच्या इच्छेनुसार दुःख सोसले. दुःखाकडे पाहण्याची त्याची दृष्टी आमच्यापेक्षा वेगळी होती. आमच्यातील कित्येक जण दुःख, छळ सोसावे लागले तर देवाला सोडून देतात, देवाच्या मार्गाने चालणे सोडून देतात. आमच्या जीवनात येणाऱ्या दुःखांमागचा प्रभूचा उद्देश जाणून, प्रभूची आमच्या जीवनाद्वारे असलेली योजना आम्ही जाणून घेतली पाहिजे. आम्ही पाप करू नये. ख्रिस्ती जीवनात छळ होतो हे आमच्या पापात राहण्याचे कारण असू नये. आपण विरोध करून कोणाचे वाईट करू नये आणि वाईट करून दुःख भोगू नये. ख्रिस्त कोण आहे हे ओळखून त्याच्याद्वारे देवाचे सदैव गौरव करावे. पेत्र म्हणत आहे की, *ख्रिस्ताच्या नावामुळे तुमची निंदा होत असल्यास तुम्ही धन्य आहात, कारण गौरवाचा आत्मा म्हणजे 'देवाचा आत्मा' तुमच्यावर येऊन 'राहिला आहे.' ( वचन १४)*

     देवाला आपल्या लोकांना शुद्ध व स्वतःसाठी वेगळे करायचे आहे. त्यासाठी तो आपल्या लोकांना दुःखाच्या मार्गाने नेतो. जर विश्वासणाऱ्यांना शुद्ध होण्याकरीता शिस्त लावण्याची गरज आहे तर जे सुवार्तेचा अपमान करतात त्यांचा नक्कीच कठोर न्याय होईल. आम्ही काय केले पाहिजे ? आम्ही देवाच्या इच्छेप्रमाणे दुःख भोगावे, चांगली कृत्ये करावीत, व स्वतःला विश्वासू देवाच्या हाती सोपवून द्यावे. पेत्र म्हणतो, *ख्रिस्ती ह्या नात्याने कोणाला दुःख सहन करावे लागत असेल तर त्याला लाज वाटू नये, त्या नावामुळे देवाचा गौरव करावा. ह्यामुळे देवाच्या इच्छेप्रमाणे दुःख भोगणाऱ्यांनी सत्कृत्ये करत आपले जीव विश्वासू निर्माणकर्त्याला सोपवून द्यावेत. ( वचन १६,१९)* 

     म्हणून प्रियांनो, जर आम्ही ख्रिस्ताच्या दुःखाचे वाटेकरी आहोत तर देवाने आमच्या व्यक्तिगत इच्छा, आकांक्षा शून्य कराव्यात ह्यासाठी आमची तयारी आहे का ? आम्ही घेतलेले निर्णय प्रभूसाठी बदलून ते रद्द करू देण्यास आमची तयारी आहे का ? आज हे समजून घेण्याची गरज आहे. देव आमच्या जीवनात दुःखाचे, छळाचे, कष्टाचे प्रसंग का आणतो, तो असे का करतो हे आम्हाला माहीत नाही, परंतु तो जे काही करतो ते आमच्या हितासाठीच करतो ह्यावर आम्ही पूर्णपणे विश्वास ठेवला पाहिजे. आणि आमचे जीवन आम्ही आमच्या तारणाऱ्याच्या हाती सोपवून दिले पाहिजे. ख्रिस्तासाठी दुःख सहन करण्यामध्ये आनंद मानला पाहिजे. कारण प्रभू आमच्या सहनशीलतेपेक्षा जास्त त्रास आम्हाला होऊ देणार नाही.

       *!!..

                            

तुम्ही कशावर विश्वास ठेवता?

*तुम्ही कशावर विश्वास ठेवता?*

*कलस्सै.१ः१-८*

प्रत्येक जण विश्वासाविषयी बोलतो, कारण प्रत्येक जण कशा ना कशावर विश्वास ठेवणारा असतो. पण विश्वास विश्वासाच्या हेतूइतकाच महत्त्वाचा आहे. हे ओळखणे महत्त्वाचे आहे की, आपली दंडाज्ञेपासून सुटका केवळ विश्वासावर विश्वास ठेवून झाली नाही. पौलाने कलस्सैकरांचे त्यांच्या ‘ख्रिस्त येशूवरील’ विश्वासाबद्दल कौतुक केले (कलस्सै.१ः४).

म्हणूनच कोणाही व्यक्तीला ‘फक्त विश्वास’ ठेव असे सांगणे पुरेसे नाही. खरा प्रश्‍न हा आहे की कशावर विश्वास? शुभवर्तमानाचा संदेश हा तुमच्यावर, तुमच्या मंडळीवर अथवा एखाद्या सिद्धान्तावर विश्वास ठेवण्याचा नाही, तर प्रभू येशू ख्रिस्तावर विश्वास ठेवण्याचा आहे. ह्यामध्ये ख्रिस्त जेव्हा तो आपल्याजागी वधस्तंभावर मरण पावला तेव्हा त्याने जे सर्व आपल्यासाठी केले ते अभिप्रेत आहे. हा विश्वास हे जाणून आहे की, आपण पापी मानव आहोत व दंडाज्ञेस पात्र आहोत, नाहीतर ख्रिस्ताला वधस्तंभावर मरण्याची गरजच नव्हती. त्याचाच अर्थ, ख्रिस्त हाच आपली आशा आहे हे आपण जाणतो. जर आपण दुसर्‍या कोणत्या साधनाद्वारे तारले गेलो असतो, तर ख्रिस्ताला मरायची काही गरज नव्हती (गलती.२ः२१). ख्रिस्ताच्या ठायी विश्वास ठेवणे हेच सूचित करते की आपण आपला सर्व भरवसा त्याने वधस्तंभावर पूर्ण केलेल्या कार्यावर ठेवला आहे हे जाणून की, तो आपल्या पापांची क्षमा करतो व आपल्याला सार्वकालिक जीवन देतो.

सगळ्याचा सारांश हाच की, तारणदायी विश्वास म्हणजे येशू ख्रिस्त जो आपले जीवन व प्रभू आहे त्याच्याशी असलेली वचनबद्धता. येशू ख्रिस्त आपला प्रभू याच्यावरील विश्वास आपल्याला ख्रिस्ती चालचलणुकीत वाढण्यासाठीही अत्यंत गरजेचा आहे.

_ते म्हणाले प्रभू येशू ख्रिस्तावर विश्वास ठेव म्हणजे तुझे व तुझ्या घराण्याचे तारण होईल (प्रेषित.१६ः३१)._

देणाऱ्यांची वृत्ती

 *उत्पत्ति ४:३-१६*

      *देणाऱ्यांची वृत्ती*

     *विश्वासाने हाबेलाने काइनापेक्षा अधिक चांगला यज्ञ देवाला केला, तेणेकरून तो नीतिमान आहे अशी त्याच्याविषयी साक्ष देण्यात आली. ती साक्ष देवाने दानाच्या वेळी दिली. तो मेला असुनही त्या विश्वासाच्याद्वारे अद्यापि बोलत आहे*.

           *इब्री ११:४*..

  

   सुप्रसिद्ध पर्शियन लेखक, *स्टीफन चारनॉक ( Stephen Charnock ) म्हणतात, 'अंतःकरणाशिवाय केलेली भक्ती म्हणजे स्टेजवर सादर केलेले नाटक आहे, तो केवळ अभिनय आहे. त्या व्यक्तीचे खरे जीवन नसते, हे ढोंग आहे*. काइनाने अर्पण आणले खरे पण ते  देवाला मान्य झाले नाही. म्हणून त्याला राग आला. देवाने त्याला त्याची चूकीची वृत्ती ही दाखवून दिली, की तू बरे केलेस तर तुझी मुद्रा प्रसन्न होईल. नाहीतर पाप दाराशी टपून आहे. दुसऱ्या शब्दात सांगायचे तर, देव म्हणतो, *तुझे अंतःकरण योग्य असेल तर मला अर्पण मान्य होईल*.. 

     का देव असे म्हणत आहे? काइनाचे काय चुकले? तर देवावरील विश्वासाचा अभाव त्याच्यात होता. आणि ह्याच अविश्वासामुळे काइनाचे जीवन नीतीचे नव्हते. थोडक्यात सांगायचे झाल्यास, *तो फक्त कर्मकांड करीत होता*.. तुम्ही आणि मी काय असेच करीत असतो. सोमवार ते शनिवार देव नसल्यासारखे वागतो. आम्हाला जसे आवडते, हवे असते तसेच वागत असतो. जगरहाटीप्रमाणे आम्ही चालतो, वागतो. जग आणि जगातील गोष्टी यांच साम्राज्य आमच्यावर असते आणि आपल्याला ते आवडत असतेच. आणि आमची मानसिकता किंवा ठाम मत असे असते की, रविवारी एक तास चर्च मध्ये देवाच्या सानिध्यात घालवला; दान दिले की पुरेसे आहे. मान्य झाली आमची भक्ती!!. 

    पण भ्रमात राहू नये आपण. हे खरे नाही.  *देव फक्त त्या भक्तीकडे ,दिलेल्या दानाकडे पहात नाही तर ती भक्ती अर्पण करणाऱ्या तुमच्या माझ्या वृत्ती कडे पाहतो*. आम्ही देवाला प्रामाणिकपणे सांगू शकतो की, प्रभू आम्ही उणे आहोत, तुला अपेक्षित परिपूर्णता आमच्यात  नाही. चूका होतात पण त्या पुन्हा न करण्याचा प्रामाणिकपणा आणि पश्चातापी अंत:करण  पाहिजे. *भक्ती, दान देणे म्हणजे रूढी, परंपरेप्रमाणे जाणे नाही*. लोकांनी पहावे म्हणून त्या परुशासारखे मोठ्याने प्रार्थना करणे, हात उंचावणे, दिलेल्या  दशांशाचा उल्लेख सर्वासमोर करणे बायबल वाचणे ह्याला अर्थ नाही. *जर अंतःकरण समर्पित नाही तर सर्व ढोंगच आहे, नाटकच आहे. अनीती आहे*. 

 भक्ती म्हणजे देवाच्या आज्ञेमध्ये पुढे जात स्वतःला बदलणे गरजेचे आहे.. 

       *देव  फक्त उपासना, भक्ती, दान देणच फक्त पहात नाही तर उपासना करणारा कसा आहे त्याची वृत्ती कशी आहे हेही पाहतो*...म्हणून काइनासारखी नाही तर हाबेला सारखी उपासना मान्य होते.. 

      प्रार्थना करू की  *परमेश्वरा आमच्या ठायी हाबेला सारखा विश्वास, अंतःकरण आणि नीतिमान वृत्ती निर्माण कर.आणि खरेपणाने व आत्म्याने भक्ती करून घे*. *आमेन*... 

  

लबाडीपासून दूर राहा

             ✨लबाडीपासून दूर राहा✨

 *.... लबाडीची आवड धरणारे, व लबाडी करणारे सर्व लोक बाहेर राहतील..✍*

                *( प्रकटी २२:१५ )*

                          *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!*

      प्रकटीकरणाच्या या अध्यायामध्ये आपण पाहातो की, प्रभू म्हणत आहे की मी लवकर येतो. प्रभूच्या आगमनसमयी जे शुद्ध आणि पवित्र आहेत, सर्व वाईट गोष्टींपासून स्वतःला दूर ठेवतात, वरील वचनामध्ये सांगितलेल्या सर्व दुष्कर्मापासून दूर राहतात तेच केवळ प्रभूबरोबर उचलले जातील. असे लिहिले आहे की, *आपल्याला 'जीवनाच्या झाडावर' अधिकार मिळावा व वेशीतून नगरीत आपले जाणे व्हावे म्हणून जे आपले 'झगे धूतात' ते धन्य. ( वचन १४)* असेच लोक फक्त प्रभूबरोबर जाऊ शकतील. *.... सर्व लबाड माणसे  ह्यांच्या वाट्यास अग्नीचे व गंधकाचे सरोवर येईल, हेच ते दूसरे मरण आहे. ( प्रकटी २१:८)*

    परंतु प्रियांनो, प्रभूची इच्छा नाही की एकाही आत्म्याचा नाश व्हावा. देवाने संपूर्ण जगाच्या तारणासाठी अभूतपूर्व योजना करून स्वतःच्या एकुलत्या एक पुत्राला या जगामध्ये पाठवले, यासाठी की, सर्वांना स्वर्गाचे राज्य म्हणजेच सार्वकालिक जीवन मिळावे. देवावर विश्वास ठेवणाऱ्या प्रत्येकासाठी देवाने तारणाची योजना करून ठेवली आहे. परंतु त्यासाठी आम्ही देवाच्या प्रत्येक वचनावर विश्वास ठेवला पाहिजे, देवाच्या पुत्रावर विश्वास ठेवला पाहिजे. कारण जो कोणी त्यांजवर विश्वास ठेवतो त्याला सार्वकालिक जीवन लाभते. *देवाच्या पुत्राच्या नावावर विश्वास ठेवणाऱ्या तुम्हांस सार्वकालिक जीवन लाभले आहे. ( १ ले योहान ५:१३)* परंतु आज आपणांस पाहावयास मिळते की, अनेक लोक देवावर, त्याच्या पुत्रावर विश्वास ठेवत नाहीत. त्यामुळे त्यांना होणारे शासन निश्चित आहे. *मार्क १६:१६* मध्ये लिहिले आहे की, *जो विश्वास धरत नाही तो दंडास पात्र ठरेल.* ज्या अर्थी आपण विश्वास करीत नाही त्याअर्थी आपण लबाड आहोत. 

    *आपण कोणाविषयी लबाडी करतो ?* वचनाद्वारे पाहूया -

   *१) आपण देवावर विश्वास ठेवत नाही -* आकाश, पृथ्वी, संपूर्ण सृष्टी आणि आमचीही निर्मिती ज्या परात्पर देवाने केली, त्याच्यावर विश्वास न ठेवणे म्हणजे देवाबरोबर लबाडी करणे होय. *जो देवाच्या पुत्रावर विश्वास ठेवतो त्याच्या ठायीच साक्ष आहे, ज्याने देवाचा विश्वास धरला नाही त्याने त्याला लबाड ठरविले आहे, कारण जी साक्ष देवाने आपल्या पुत्राविषयी दिली आहे तिच्यावर त्याने विश्वास ठेवला नाही. ( १ ले योहान ५:१०)* देव प्रीति आहे, त्याची दया सनातन आहे. देवाच्या अपार प्रीति द्वारेच आपण त्याचा पुत्र येशू ख्रिस्त याच्या द्वारे स्वर्गात प्रवेश करू शकतो. म्हणून आपण ही देवावर विश्वास ठेवला पाहिजे. देवावर पूर्ण मनाने, पूर्ण जीवाने प्रेम केले पाहिजे. 

    *२) येशू हा ख्रिस्त आहे हे नाकारतो -* बायबल आम्हाला शिकवते, प्रभू येशू हा देवाचा एकुलता एक पुत्र आहे. आणि तरीही *येशू हा ख्रिस्त आहे हे जो नाकारतो त्याच्याशिवाय कोण लबाड आहे ? जो पित्याला व पुत्राला नाकारतो तोच ख्रिस्तविरोधी आहे. ( १ ले योहान २:२२)* प्रभू येशूने आपण पापी असतांना आपल्या पापासाठी स्वतःच बलिदान होऊन, आपले पाप त्याच्या अनमोल रक्ताने धूवून शुद्ध केले. त्यानें मरणाच्या द्वारे जो शेवटचा शत्रू मृत्यू त्यास पराजित केले. मरणावर विजय मिळवून पून्हा जिवंत होऊन आपल्याला सार्वकालिक जीवनाची, पुनरुत्थानाची एक धन्य आशा दिली. म्हणून आपण येशूला पूर्णपणे स्वीकारले पाहिजे.

    *३) आपण पाप केले नाही असे जो म्हणतो -* सर्व मानवजात पापी आहे, परिपूर्ण कोणीच नाही. असे असतानाही जर, *आपण पाप केले नाही, असे जर आपण म्हटले, तर आपण त्याला लबाड ठरवितो आणि त्याचे वचन आपल्या ठायी नाही. ( १ ले योहान १:१०)* प्रत्येक मनुष्याने पाप केलें आहे, पाप करत नाही असा कोणी या पृथ्वीवर मनुष्य आढळणार नाही. दाविद राजा आपल्या स्तोत्रामध्ये लिहितो की, माझ्या आईने गर्भधारण केले तेंव्हाचाच मी पातकी आहे.

     *४) पवित्र आत्म्याशी लबाडी -* हनन्या आणि सपीराने शिष्यांबरोबर खोटे बोलून, लबाडी करून त्यांना फसविले. तेव्हा पेत्र म्हणाला, *"हनन्या, तू पवित्र आत्म्याशी लबाडी करावी व जमिनीच्या किंमतीतून काही ठेवून घ्यावे म्हणून सैतानाने तुझे मन का भरविले आहे ?" ( प्रे. कृत्ये ५:३)* आपण जे देवाच्या आत्म्याच्या प्रेरणाने चालवले जातो, ते आपण त्याविषयी विश्वासयोग्य राहिले पाहिजे, आत्मा सत्य आहे म्हणून पवित्र आत्म्याला "सत्याचा आत्मा" म्हटले आहे, जर आपल्यामध्ये हा सत्याचा आत्मा आहे तर आपण कधीच लबाडी करू शकणार नाही, हनन्या आणि सपीरा सारखे दुष्ट मन आपल्या कोणाचे नसावे.

      म्हणजेच थोडक्यात, पिता, पुत्र आणि पवित्र आत्मा यांना जो नाकारतो तो सत्याशी लबाडी करतो. आणि सत्य म्हणजे आमचा प्रभू येशू ख्रिस्त होय. कारण तो म्हणतो, *मार्ग, सत्य व जीवन मी आहे.* म्हणून प्रियांनो, आम्ही सत्याविषयी कधीच लबाडी नाही केली पाहिजे. याकोब म्हणतो की, *पण तुमच्या मनात तीव्र मत्सर व तट पाडण्याचा स्वभाव आहे तर ताठा मिरवू नका, व सत्याविषयी लबाडी करू नका. ( याकोब ३:१४)* म्हणून आम्ही लबाडी करू नये. लबाडी करणे सोडून द्यावे. पौल म्हणतो, *म्हणून लबाडी सोडून देऊन तुम्ही प्रत्येक जण आपआपल्या शेजाऱ्याबरोबर खरे बोला, कारण आपण एकमेकांचे अवयव आहों. ( इफिस ४:२५)* आणि पूढे तो अशा लबाड माणसांपासूनही आम्हास दूर राहाण्यास, सावध राहाण्यास सांगत आहे. पौल म्हणत आहे, *त्या कुत्र्यांविषयी सावध असा, त्या दुष्कर्म्यांविषयी सावध असा, केवळ दैहिक सुंता झालेल्यांविषयी सावध असा. ( फिलिप्पै ३:२)* म्हणून आम्ही सावध राहावे आणि लबाडीपासून दूर राहावे.

        

                          

दैवी उद्दिष्ट साध्य करताना

 *फिलिपै ३ : १२ - १६.*

*दैवी उद्दिष्ट साध्य करताना !*

    *बंधूनो , मी अद्यापि ते आपल्या कह्यात घेतले असे मानीत नाही ; तर मागील गोष्टींकडे दुर्लक्ष करून व पुढील गोष्टींकडे लक्ष लावून , ख्रिस्त येशूच्या ठायी देवाचे जे वरील पाचारण त्यासंबंधीचे बक्षीस मिळविण्यासाठी मर्यादेवरील खुणेकडे मी धावतो ; हेच एक माझे काम.*

      *फिलिपै ३ : १३-१४.*

      पुष्कळ लोक हे स्वतःचे एक उद्दिष्ट डोळ्यासमोर ठेवून ते गाठण्यासाठी प्रयत्न करतात . पण बरेच लोक उद्दिष्ट ठरवतात पण मधेच सोडून इतरत्र कुठेतरी रमतात आणि आपल्या उद्दिष्टापासून दूर जातात. आणि देवाच्या सेवकांच्या बाबतीत असे घडतांना बऱ्याचदा दिसते.

    तेरह हा अब्राहाम याचा पिता ,आपली मुले , सुना , नातवंडे घेऊन कनानास जाण्यास निघाला  ( उत्पत्ति ११ : ३१ )पण 

हारान या ठिकाणी येऊन तो थांबला . तेथेच त्याला समाधान वाटले . कारण ती जागा फार सुदंर होती , तेथे नदी वाहत होती , भरपूर हिरवळ होती. काही समस्या नव्हती. तेरह अशा ठिकाणी आला होता की सर्व सुविधा निसर्गतःच उपलब्ध होत्या. सर्वकाही आरामदायक होते. *त्याच सुखाला बळी पडून तो कनानास जाण्याचा दैवी हेतू , देवाचे त्याच्या बाबतीत असणारे संकल्प , मुख्य उद्दिष्टच हरवून बसला.*

 *विश्वासाने पुढे जाण्याचे त्याने नाकारले.*

    *देवाने आम्हाला महान उद्दिष्ट गाठण्यासाठी निवडले आहे. देवाचा हेतू आमच्या जीवनासाठी आहेच. आणि त्यासाठी आम्ही जीवन जगायला पाहिजे* *आणि देवाचे हे दैवी भेटी , उद्दिष्ट फक्त आमच्यासाठी नाही तर आमच्या कुटूंबाच्या आणि मंडळीच्या संबधाने आहेत. त्यासाठीच देवाने आम्हाला पाचारण केले आहे.*

     आम्ही सुद्धा ह्या तेरहप्रमाणे आमचे दैवी हेतू गमावून बसण्याची शक्यता असते. जेव्हा आम्ही देवाच्या इच्छेविरुद्ध वागतो तेव्हा आम्ही या दैवी योजनेला मुकतो.आणि आमचा मोठा शत्रू जो आहे सैतान त्याची हीच इच्छा आहे की आम्ही दैवी उद्दिष्ट न गाठता त्यापासून दूरच रहावे.  आमचा एक जरी दुर्बलता ( weak point) त्याला समजली तर त्यातच तो आम्हाला गुंतवून ठेवतो. आणि देवाच्या योजनेपासून आपण दूर राहतो. देवाचे हे हेतू फक्त आमच्या वैयक्तिक जीवनासाठीच नाहीत तर मंडळीसाठी , समाजासाठी आहेत. 

     *पौलाला जेव्हा येशूची ओळख झाली आणि त्याच्या जीवनाचा हेतू जेव्हा प्रभूने त्याला दाखवून दिला तेव्हा कर्मठ असा परूशी असलेला , गमलीयेलाकडे धार्मिक शिक्षण घेतलेल्या पौलाने मागे वळून पाहिले नाही , आणि ख्रिस्ताने नेमून दिलेले उद्दीष्ट त्याने गाठले. म्हणून तो मोठ्या धैर्याने म्हणतो , " जे सुयुद्ध ते मी केले आहे , धाव संपवली आहे, विश्वास राखला आहे." पौल एक ठिकाणी आरामशीर थांबला नाही तर प्रभुसाठी सर्व अपमान , हाल , तुरुंगवास सहन करीत प्रभूने नेमून दिलेले उद्दिष्ट गाठले.* 

      *खूप लोक प्रभुसाठी कार्य करायला निघतात खरे पण बरेचजण कम्फर्ट झोन मधेच गुंतून पडतात आणि आपले दैवी उद्दिष्ट गमावतात. आज आपण पन्नाशीच्या पुढील असू किंवा त्याच्या आतले असू , ज्याअर्थी अजून आम्ही या जगात आहोत त्याअर्थी देवाने आम्हाला विशिष्ट हेतूनेच ठेवले आहे , मग आमचे वय काही का असेना !!*

   *विचार करू या आपल्या जीवनाचा आजच आपण , काय गमावलं आणि काय कमावलं याचा !!*

   *कारण  पौलाप्रमाणे आम्हालाही तो मुगुट मिळवायचा आहे , नेमून दिलेले उद्दिष्ट साध्य करीत !!*

      *प्रभू येशू तेरह प्रमाणे मोहात गुंतून तुझ्या उद्दिष्टापासून आम्ही दूर जाऊ नये तर ते उद्दिष्ट साध्य करावेत  असे होऊ दे.* 

परमेश्वरका प्यार

 _*परमेश्वर हमसे इतना प्रेम करता है कि उसने हमें यीशु दिया*_

_*रोमियो 8:32 जिस ने अपने निज पुत्र को भी न रख छोड़ा, परन्तु उसे हम सब के लिये दे दिया: वह उसके साथ हमें और सब कुछ क्योंकर न देगा?*_

_*परमेश्वर एक अच्छा परमेश्वर है।*  वह *प्रेम का परमेश्वर हैं।*  लेकिन हम कभी नहीं जान पाएंगे कि *जब तक हम यीशु से प्यार करते हैं, तब तक हमें नहीं पता कि वह हमसे कितना प्यार करता है, क्योंकि उसने हमें यीशु, उसका प्यारा बेटा दिया।*_

 _क्या आपको उत्पत्ति 22 में अब्राहम की कहानी याद है?  अब्राहम का दिल तब टूट गया होगा जब उसने अपने एक और इकलौते बेटे, इसहाक को माउंट मोरिया पर बलिदान के लिए लगाया था।  लेकिन अंत में, इसहाक को मरना नहीं पड़ा क्योंकि परमेश्वर ने एक विकल्प प्रदान किया- एक मेढा।_

 _*झाड़ में पकड़ा गया मेढा वास्तव में यीशु की एक तस्वीर थी, जिसे एक दिन गिरफ्तार किया जाएगा, और कलवारी पर हमारे पापों के लिए हमारे स्थान पर क्रूस पर चढ़ाया जाएगा।*_

 _मेरे दोस्त, *परमेश्वर अपने बेटे से बहुत प्यार करते थे, लेकिन वह आपसे भी इतना प्यार करते थे, कि वह आपके लिए अपने बेटे को छोड़ने को तैयार थे।  वह आपसे कितना प्यार करता है!  और अगर परमेश्वर आपको स्वर्ग का सर्वश्रेष्ठ देने के लिए तैयार थे - यीशु - क्या आपको लगता है कि वह आपसे कुछ भी अच्छा देने के लिए रोकेंगे?*_

फिकट घोड्यावरील स्वार - मृत्यू

*प्रकटीकरण भाग — 15*

*शिक्का 4- फिकट घोड्यावरील स्वार - मृत्यू*

*सोबत अधोलोक - म्हणजे नक्की नरकाची शिक्षा*

           प्रियजनहो, *प्रभु येशू ख्रिस्ताने* चौथा शिक्का फोडला, तेव्हा चौथा प्राणी, “ये,” असे म्हणाला, ते मी ऐकले.  मग मी पाहिले, तो एक फिकट रंगाचा ‘घोडा’, आणि त्याच्यावर बसलेला पुरुष माझ्या दृष्टीस पडला, त्याचे नाव ‘मृत्यू’; आणि ‘अधोलोक’ त्याच्या पाठोपाठ चालला होता. त्यांना ‘तलवारीने, दुष्काळाने, मरीने व पृथ्वीवरील श्वापदांकडून माणसांना जिवे मारण्याचा’ अधिकार पृथ्वीच्या चौथ्या भागावर देण्यात आला.(प्रकटीकरण 6:7‭-‬8) भीतीने चेहेरा फिका पडला असे आपण बोलतो. फिका पडणे म्हणजे रंग उडणे टवटवी जाणे निस्तेज होणे मृतप्राय होणे. या घोड्याचा रंग सांगतो की या तीन महिन्यांच्या काळात भीतीचे प्रमाण प्रचंड वाढले जाणार आहे. रक्तपात, दुष्काळ रोगराई यांनी पृथ्वीवर भयंकर परिस्थिती निर्माण केलेली असेल. या फिकट घोड्यावरील स्वार मृत्यू आहे. म्हणजे आतापर्यंतच्या पीडांमध्ये मृत्यू होणाऱ्या लोकांचे प्रमाण प्रचंड वाढले आहे. दुसऱ्या शिक्क्याची पीडा रक्तपात, तिसऱ्या शिक्क्याची पीडा दुष्काळ यांनी अशक्त झालेले लोक मृतांच्या उत्तरक्रिया करतील की नाही शंका आहे. आणि जर रस्त्यावर, घरांमध्ये, सर्वत्र मृतदेह पडलेल्या अवस्थेत राहिले तर ते सडून वेगवेगळे आजार बळावतील परिणाम मृत्यू..मृत्यू..मृत्यू....     मृत्यू पाठोपाठ अधोलोक चाललेला आहे म्हणजे या काळात जे मरतील ते अधोलोकात जाणार आहेत. जे *प्रभु मध्ये* मरतात म्हणजे झोपी जातात म्हणजे महानिद्रा घेतात ते *सुखलोकात* जातात तेथून *स्वर्गीच्या राज्यात सार्वकालिक जीवनात* जातील कारण त्यांच्या वर *प्रभु येशू ख्रिस्ताने कृपा केली आहे.* परंतु जे अधोलोकात जातात ते न्यायासाठी उठवले जातील आणि अग्नी व गंधकाच्या सरोवरात टाकले जातील. यासाठी *पवित्र शास्त्र* सांगते, तेव्हा मरण व अधोलोक हे अग्नीच्या सरोवरात टाकले गेले. अग्नीचे सरोवर हे दुसरे मरण होय. (प्रकटीकरण 20:14)

         प्रकटीकरण पुढे स्पष्ट करते की, पृथ्वीवरील श्वापदांकडून माणसांना जिवे मारले जाईल. शब्दशः अर्थ घेतला तर समजते की, दुष्काळामुळे खायला काही मिळत नाही म्हणून जंगली श्वापदे तसेच पाळीव प्राणी कुत्रे, मांजरी हे प्रेते तर खातीलच परंतु जीवंत माणसांवर देखील हल्ले करुन त्यांना मारतील. तसेच *पवित्र शास्त्रात* श्वापद हा शब्द क्रूर निष्ठुर पशुंसारख्या मनुष्या करता देखील वापरला आहे. म्हणजे हे पशुतुल्य मनुष्य सत्तेसाठी बंड, युद्ध करतील आणि त्यात अनेक लोक मृत्युमुखी पडतील.  ह्या वचनाचा पुढचा भाग फार गंभीर इशारा देत आहे. मरणाऱ्या लोकांची संख्या पृथ्वीवरील संख्येच्या चौथा भाग असेल. प्रियांनो, युनोने सांगितलेली ऑक्टोबर 2020 ची जगाची लोकसंख्या 7.8 अब्ज आहे म्हणजे सातशे ऐंशी कोटी म्हणजे 7800000000 होय. या संख्येचा चौथा भाग म्हणजे 1950000000 म्हणजे सुमारे दोनशे कोटी = दोन अब्ज होय. ही आजची आकडेवारी आहे. अजून या नाशाच्या काळाला सुरुवात व्हायची आहे. तोपर्यंत ही लोकसंख्या आणखी वाढलेली असेल. आता काहींना असे वाटेल की हालहाल होऊन मरण्यापेक्षा ख्रिस्तविरोधकाचे राज्य व त्याचे देवत्व स्विकारावे. त्याला स्विकारणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीचा आत्मा शेवटच्या न्यायाच्या वेळी कायमस्वरूपी नरकाच्या आगीत टाकला जाणार आहे. त्याला स्विकारणे म्हणजे स्वतःच्या नाशाला स्विकारणे होय.  शिक्क्यांच्या या चार पीडा संपेपर्यंत पृथ्वीवरील दोन अब्जापेक्षा जास्त लोक मरतील आणि वाईट हे की ते सर्व अधोलोकात जातील म्हणजे त्यांच्या साठी नरक यातना ठरलेल्या आहेत. याचा अर्थ हे मारणारे लोक हे अविश्वासीच असणार आहेत. कारण विश्वासणारे सुखलोकात जातात आणि अविश्वासी हे अधोलोकात जातात. *प्रभुजी म्हणतात, “पीक फार आहे परंतु कामकरी थोडे आहेत; ह्यास्तव पिकाच्या धन्याने आपल्या पिकासाठी कामकरी पाठवावेत म्हणून त्याची प्रार्थना करा.  आता जा; पाहा, लांडग्यांमध्ये कोकरे तसे तुम्हांला मी पाठवत आहे. (लूक 10:2‭-‬3) प्रियजनहो, देवाच्या लेकरांनाे आपण प्रभुच्या मळ्यातील कामकरी आहोत. प्रभुजी कळकळीची हाक देत आहेत या प्रियांनो या. प्रभुची ही प्रेमळ हाक जास्तीत जास्त लोकांपर्यंत पोहोंचवून अधिकाधिक लोक आपल्या व्दारे स्वर्ग राज्यात येवो. आमेन.*

माघार घेऊ नका

              *✨माघार घेऊ नका✨*

 *आणि दररोज मंदिरात व घरोघर शिकविण्याचे व येशू हाच ख्रिस्त आहे ही सुवार्ता गाजविण्याचे त्यांनी सोडले नाही..✍*

                *( प्रे. कृत्ये ५:४२ )*

                           *...मनन...*

          *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!*

      प्रभू येशू ख्रिस्ताने आम्हाला संपूर्ण सृष्टीला सुवार्तेची घोषणा करण्याची आज्ञा केली आहे. आम्ही प्रभूचे हे कार्य जोमाने केले पाहिजे. ते करीत असताना आम्ही हे लक्षात ठेवावे की, जेव्हा आम्ही प्रभूचे कार्य करीत असतो तेव्हा सैतानाचा व सैतानी शक्तींचा विरोध नक्कीच होतो. कारण सैतानाला आम्ही देवाजवळ गेलेले आवडत नाही. म्हणून तो नेहमी आम्हाला देवापासून दूर खेचण्याच्या प्रयत्नात असतो. आज ह्या जगामध्ये ख्रिस्ती लोकांना खूप छळाला तोंड द्यावे लागत आहे. अनेक ठिकाणी चर्चेसवर हल्ले झालेले आपण ऐकतो. हे हल्ले प्रभूची सेवा करणाऱ्या त्याच्या सेवकावर किंवा मंडळीवर होतात. प्रभूचे लोक विरोधाच्या जणू तप्त भट्टीत देवाची सेवा करीत आहेत. एक मात्र खरे की, जेथे विरोध होतो तेथे देवाचे कार्य म्हणजेच सुवार्तेने आत्मे जिंकण्याचे कार्य अव्याहत चालूच असते. विश्वासणाऱ्यांना आपल्या नियंत्रणाखाली आणून सैतान हे हल्ले आजही करीत आहे. प्रेषितांच्या काळात लबाडी व इतर पापे मंडळीत आणून तिला दुर्बल करण्याचा प्रयत्न यशस्वीपणे अडविण्यात आला होता. आपणही सैतानाच्या या मोहाला विरोध केला पाहिजे. त्याला अडविले पाहिजे. म्हणजे त्याला आपल्याला नमविता येणार नाही किंवा आपल्याला वश करून घेता येणार नाही. पेत्र म्हणतो, *सावध असा, जागे राहा, तुमचा शत्रू सैतान हा गर्जणाऱ्या सिंहासारखा कोणाला गिळावे हे शोधत फिरतो. त्याच्याविरूद्ध विश्वासात दृढ असे उभे राहा, कारण तुम्हाला माहीत आहे की, जगातील तुमच्या बंधूवर्गाला अशीच दुःखे भोगावी लागत आहेत. ( १ ले पेत्र ५:८,९)* आणि म्हणूनच पौलही आपल्या पत्रात म्हणत आहे की, *सैतानाला वाव देऊ नका. ( इफिस ४:२७)* प्रेषित ह्या सर्व गोष्टी जाणून घेऊन त्याप्रमाणेच वागत होते. देव त्यांच्याबरोबर राहून कार्य करीत होता. तुरूंगाचे बंद दरवाजेही देवाचे कार्य अडवू शकले नाहीत. देवाचे महान सामर्थ्य पाहूनही त्याकाळचे पूढारी ते मान्य करीत नव्हते. कारण ते ख्रिस्ताचा पराकोटीचा द्वेष करीत होते, मत्सर करीत होते. आणि हा द्वेष, मत्सर हाही एक भयानक तुरूंगच आहे. 

     प्रेषितांप्रमाणे आम्हीही देवाची आज्ञा पाळली पाहिजे. पूढाऱ्यांच्या रागाची भट्टी सातपट तप्त झाली होती परंतु तरीही प्रेषितांचे धैर्य किंचितही ढळले नाही. कारण ते देवाची आज्ञा पाळीत होते आणि देवाचे कार्य करीत होते. त्यामुळे ते मरणालाही भीत नव्हते. आम्हीही न घाबरता देवाची सुवार्ता गाजविली पाहिजे. *येशू उच्च पदावर, स्वर्गीय सिंहासनावर  विराजमान आहे, देवाने त्याला आपल्या उजवीकडे बसवले आहे. आणि त्याच्याद्वारे पश्चाताप व पापांची क्षमा ही मिळतात.* देवाचे कार्य कोणीच नष्ट करू शकत नाही. त्यामुळे विरोध झाला असता निराश होऊ नये. प्रेषितांना विरोध होत होता तेव्हा गमलिएल शास्रपंडिताने उदाहरणे देऊन विरोधकांची तोंडे बंद केली. अर्थातच तो त्यांची वृत्ती बदलू शकला नाही. परंतु त्यांच्या वर्तनामुळे प्रेषितांचा सुवार्तेचा निश्चय अधिकच दृढ झाला. आणि अधिक जोमाने त्यांनी देवाचे कार्य करण्यास सुरूवात केली. आम्हीही देव आमच्या बरोबर आहे हे लक्षात आणून न भिता सुवार्ता सांगितली पाहिजे. आणि देवाची आज्ञा पाळली पाहिजे. 

*ख्रिस्तामुळे जीवन मिळते, शांती मिळते व पापापासून वेगळे राहून पवित्र जीवन जगता येते.*

 

       *!!..प्रभू येशू ख्रिस्ताची स्तुती असो..!!*

     *परमेश्वर ह्या वचनाद्वारे आपणां सर्वांना खूप आशीर्वादित करो आणि हे वचन समजण्यास साहाय्य करो..!!*

                          

प्रभूचे वारंवार येणं ओळखले काय?

 *२ राजे ४:८-१०*

       *प्रभूचे वारंवार येणं*

        *ओळखले काय?*

      *ती आपल्या नवऱ्यास म्हणाली , हा पुरुष वारंवार या वाटेने जातो, हा कोणी देवाचा पवित्र माणूस आहे असे मला दिसते*.  *२ राजे ४:९*.

     बायबल या स्त्रीचे नाव सांगत नाही पण तिचा *थोर स्त्री* असा उल्लेख मात्र  करते.काय कारण आहे तिचा  थोर म्हणून उल्लेख करण्याचे? कारण हा अलीशा जो होता तो देवाचा सेवक, संदेष्टा होता हे तिने ओळखले होते. म्हणून ती त्याला आपल्या घरी बोलावून जेवू घालायची. एवढया वरच ती थांबली नाही तर तिने आपल्या पतीच्या संमतीने अलीशासाठी एक खोली बांधली.त्यात खाट, मेज, खुर्ची, समई ठेवली. *त्याची सेवा ते पतिपत्नी मनापासून करीत होते. याचे तिला अनपेक्षित आशीर्वाद मिळाले*. ती वांझ होती आणि तिने न मागताही अलीशाने तिला आशीर्वाद दिला व तिला मुलगा झाला.

      आज आमच्याही जीवनाच्या वाटेवरून प्रभू येशू ख्रिस्त रोज ये जा करीत असतो.. *कधी भक्तीपर गीताच्या द्वारे, कधी पवित्र वाचनाच्या माध्यमातून, कधी अध्यात्मिक लेखा द्वारे , उत्तम व भिडणारा संदेश ऐकून , तर कधी देवाच्या सेवकांच्या भेटीद्वारे..प्रश्न हा आहे की आम्ही ओळखतो का ह्या प्रभू येशूचे आमच्या जीवनात वारंवार येणं?* जसे त्या थोर स्त्रीने ओळखलं होते. *जर ओळखले आहे तर काय करतो आपण प्रभू येशू साठी? तिने धाब्यावर खोली बांधली, आम्ही आमच्या अंतःकरणात ख्रिस्तासाठी जागा तयार करू. त्या थोर स्त्रीने खाट अलिशाला विसावा मिळावा म्हणून ठेवली , आपण ख्रिस्ताच्या आज्ञा पाळून त्याला विसावा देऊ, त्या पतिपत्नीने मेज ठेऊन  सहभागीतेचा लाभ घेतला, आपणही ख्रिस्ताच्या सहभागीतेत जाऊ, खुर्ची ठेवीत तिने अलीशाच्या बसण्याची सोय केली , आपण आपल्या हृदयाच्या सिंहासनावर ख्रिस्ताला बसवू. प्रकाशासाठी समई ठेवली तिने, आपणही पवित्र वचनाची समई सतत तेवत ठेऊन त्या पवित्र वचनाच्या प्रकाशात वाटचाल करू आणि *जसे त्या थोर स्त्रीला अनपेक्षित आशीर्वाद मिळाले ते आपणही मिळवू!!फलहीन जीवन सोडून फलदायी जीवन जगू*.

    *मात्र गरज आहे प्रभू कधी, कुठे, कसा आमच्या जीवनाच्या वाटेवरून ये जा करतो ते ओळखण्याची!!!*

    *प्रभू येशु ख्रिस्ता तू वारंवार आमच्या जीवनात येतोस , तुझं हे येणं ओळखण्यास आमचे अध्यात्मिक नेत्र उघड*🙏🏻

          

केवल एक ही रास्ता है पिता के पास जाने को

 _*केवल एक ही रास्ता है पिता के पास जाने को*_

_*यूहन्ना 14:5 👉थोमा ने उस से कहा, हे प्रभु, हम नहीं जानते कि तू कहाँ जाता है तो मार्ग कैसे जानें?*_

_थोमा येशु को जानता था।  उसने अभी महसूस नहीं किया कि यीशु "रास्ता" था।  *इसी तरह, आज लोग परमेश्वर के वचन के कुछ हिस्सों को जानते हैं, लेकिन उन्हें यह एहसास नहीं है कि परमेश्वर का वचन उनकी जीत का रास्ता है। अक्सर, लोग परमेश्वर से बात करने के लिए रोते हैं जबकि उनकी बाइबिल उनकी अलमारी में बंद पड़ी रहती है। परमेश्वर ने हमें अपने वचन के द्वारा बोला है। हमें सिर्फ इस पर विश्वास करने और जीत के लिए हमारे रास्ते के रूप में इसकी सच्चाइयों को प्राप्त करने की आवश्यकता है।*_

_*यीशु ने यह नहीं कहा: "मैं एक रास्ता, एक सच्चाई और एक जीवन हूँ।"  उन्होंने दावा किया कि एकमात्र रास्ता, सत्य और जीवन है। कोई भी व्यक्ति यीशु के अलावा पिता के पास नहीं आ सकता है।  इसका मतलब यह है कि जो कोई भी यीशु के अलावा, परमेश्वर, सत्य या जीवन को पाने के अन्य तरीकों की वकालत करते हुए यीशु का सम्मान करने का दावा करता है, वह धोखेबाज होता है।*_

_यीशु स्वयं के बारे में दावा करते हैं, *वे ही केवल एक ही है, उद्धार के लिए अन्य साधनों के लिए कोई जगह नहीं है। वह या तो वह हैं जो कहते हैं कि वह हैं, या वह सभी समय का सबसे बड़ा धोखेबाज है। खुद के बारे में उनके खुद के बयान कोई अन्य विकल्प नहीं छोड़ते हैं।  इसलिए, अन्य धर्म जो यीशु और उनकी शिक्षाओं को अद्भुत उदाहरण के रूप में पहचानते हैं, लेकिन विश्वास नहीं करते कि वह उद्धार प्राप्त करने का एकमात्र तरीका है, झूठे हैं।*_

_*परमेश्‍वर का वचन पवित्र आत्मा के निर्देशन में लिखी गई एक आध्यात्मिक किताब है। 📖 यह हमारे सिर के लिए नहीं बल्कि हमारे दिल के अंतरतम भाग के लिए लिखा गया था। यही कारण है कि कुछ लोगों को समझने में बाइबल इतनी कठिन लगती है। वे केवल अपने दिमाग का उपयोग करके इसे समझने की कोशिश कर रहे हैं।*  परमेश्वर के वचन को हमारे मन को प्रेरित करने से पहले हमारे दिल को प्रेरित करना होगा।_

अग्निवर्ण घोड्यावरील स्वार - रक्तपात

*प्रकटीकरण भाग — 13*

*शिक्का 2- अग्निवर्ण घोड्यावरील स्वार - रक्तपात*

           प्रियांनो, वचन सांगते, *प्रभु येशू ख्रिस्ताने* दुसरा शिक्का फोडला, तेव्हा दुसरा प्राणी, “ये”, असे म्हणाला, ते मी ऐकले.  तेव्हा दुसरा ‘घोडा’ निघाला; तो ‘अग्निवर्ण’ होता आणि त्याच्यावर बसलेल्या स्वाराकडे पृथ्वीवरील शांतता हरण करण्याचे आणि लोकांकडून एकमेकांचा वध करवण्याचे काम सोपवले होते; त्याला मोठी तलवार देण्यात आली होती. (प्रकटीकरण 6:3‭-‬4) पवित्र वचनात सांगितल्याप्रमाणे अग्निवर्ण घोडा हे रक्तपात युद्ध सगळीकडे हाहाकाराचे प्रतिक दर्शवतो. पहिल्या तीन महिन्यांतच ख्रिस्तविरोधक पृथ्वीवर शांती स्थापन करत नाही किंवा शांती स्थापन करणे त्याला शक्य नाही हे लक्षात येते. *प्रभु येशू ख्रिस्ताचे*  विश्वासणारे कोट्यावधी लोक *स्वर्गारोहण* झाल्यामुळे आपल्या कुटुंबातील व्यक्तींचे काय झाले हे न समजल्यामुळे पृथ्वीवर राहिलेले त्या त्या कुटुंबातील इतर लोक आपआपल्या नातेवाईकांना शोधायला सुरवात करतील परंतु कायदा सुव्यवस्था नसल्यामुळे रिकाम्या घरांची लूट करणे, विरोध करणार्‍यांना ठार मारणे अशाप्रकारे सगळीकडे गोंधळाचे वातावरण निर्माण झालेले असेल. कुटुंबीयांना शोधणारे देखील या लूटमार करणार्‍या हातून मारली जातील. तसेच ख्रिस्तविरोधकाची सत्ता सर्वांनाच मान्य नसेल. त्यामुळे ख्रिस्तविरोधकाचे विरोधक त्याच्या विरुद्ध बंड करतील किंवा युद्धही करतील त्यामुळे सर्वत्र लोक एकमेकांना जीवे मारताना दिसतील. मोठी तलवार ही फार मोठा रक्तपात दर्शवते. अशाप्रकारे जगातील शांतता काढून घेतली जाईल. जग अतिशय अशांत झालेले असेल.

          परंतु *प्रभु येशू ख्रिस्ताला वेळीच स्वीकारणारे स्वर्गात प्रभुसह सहभागितेचा अवर्णनीय आनंद घेत असतील. प्रभुला धन्यवाद.* जे *देवपिता, प्रभु येशू ख्रिस्त आणि पवित्र आत्मा या त्रिएक देवावर* विश्वास ठेवतात तेच फक्त *प्रभुच्या कृपेने स्वर्ग राज्यात* आनंदात असतील. परंतु *पिता पूत्र पवित्र आत्मा* या मधील कोणालाही नाकारणारे किंवा *त्रिएक देवासोबत* अन्य मनुष्य व संतांकडे प्रार्थना करणारे, त्यांच्यावर विश्वास ठेवणारे महाक्लेषापासून सुटू शकत नाही. वचन सांगते,  *स्वर्गात, पृथ्वीवर व पृथ्वीखाली प्रत्येक गुडघा प्रभु येशू ख्रिस्ताच्या नावाने टेकला जावा,  आणि देवपित्याच्या गौरवासाठी प्रत्येक जिभेने येशू ख्रिस्त हा प्रभू आहे असे कबूल करावे.* (फिलिप्पैकरांस पत्र 2:10‭-‬11) *प्रभु* शिवाय अन्य कोणालाही दैवत मानणार्‍या प्रत्येक व्यक्तीला महासंकटाच्या काळात या सर्व पीडांना सहन करावे लागणार आहे. 

*सर्व लोकांनो ............................*

*देवाच्या शब्दाकडे लक्ष द्या.................*      

*प्रभु येशू ख्रिस्तालाच......................*

*आपला तारणारा म्हणून स्विकारा.............................*

*अन्य सर्व मनुष्यमात्र आहेत.............................*

*ते मृत पावले आहेत*............................

*किंवा सुखलोकात आहेत.*............................

*ते देव नाहीतच*.............................

केवळ *प्रभु येशू ख्रिस्तालाच* शरण जा आणि आजच नव्हे आत्ताच *प्रभु येशू ख्रिस्ता समोर गुडघे टेका.* लक्षात ठेवा जिवंत असताना *प्रभु येशू ख्रिस्ता पुढे* गुढघे टेकले नाहीत तर न्यायाच्या दिवशी टेकावेच लागतील. परंतु तेथे न्याय होईल परिणामी शासन नरकाचे शासन होईल. प्रियजनहो अजून वेळ गेलेली नाही *पवित्र शास्त्र स्वतः वाचा.              समजून घ्या.              प्रार्थना करा की पवित्र आत्मा समजून सांगेल म्हणून.              पवित्र शास्त्र जे अयोग्य म्हणते ते करुन              पापाचे भागीदार होवू नका,              प्रभुच्या क्रोधाला कारण होवू नका              तर प्रभुला स्विकारा              केवळ प्रभु येशू ख्रिस्ताचेच शिष्य व्हा.              पवित्र शास्त्रात नसलेल्या शिक्षणापासून दूर पळा. पवित्र आत्मा सर्वांना मार्गदर्शन करो. आमेन.*

काळ्या घोड्यावरील स्वार - दुष्काळ

 

*प्रकटीकरण भाग — 14*

*शिक्का 3- काळ्या घोड्यावरील स्वार - दुष्काळ*

           प्रियजनहो, *पवित्र शास्त्र* सांगते, *प्रभु येशू ख्रिस्ताने* तिसरा शिक्का फोडला, तेव्हा तिसरा प्राणी, “ये”, असे म्हणाला, ते मी ऐकले. मग मी पाहिले तो एक ‘काळा घोडा’, आणि त्याच्यावर बसलेला कोणीएक माझ्या दृष्टीस पडला; त्याच्या हातात तराजू होते;  आणि जणू काय चार प्राण्यांच्या मधून निघालेली वाणी मी ऐकली, ती अशी : “रुपयाला शेरभर गहू, आणि रुपयाला तीन शेर जव; तेल व द्राक्षारस ह्यांची हानी करू नकोस!” (प्रकटीकरण 6:5‭-‬6) काळा रंग आणि तराजू हे अन्नाचा दुष्काळ दर्शवतात. *पवित्र शास्त्र वचन* सांगते, त्यांचा चेहरा काळोखाहून काळा झाला आहे; त्यांना आळ्यांतून कोणी ओळखत नाही; त्यांची त्वचा त्यांच्या हाडांना चिकटली आहे; ती शुष्क झाली आहे, काष्ठासारखी झाली आहे.  क्षुधेने मारलेल्यांपेक्षा तलवारीने मारलेले पुरवले; कारण शेताचा उपज नसल्यामुळे ते व्याकूळ होऊन क्षय पावतात. (विलापगीत 4:8‭-‬9) अन्नटंचाईचे भीषण स्वरुप या वचनांमध्ये दिसत आहे. जागतिक एक चलन झाल्यामुळे चलन मिळणे देखील कठीण असेल. अशा परिस्थितीत आलेला युद्ध काळ हा लगेचच महागाई वाढविल. त्यात ख्रिस्तविरोधकाच्या काळात कायदा सुव्यवस्था संपुष्टात आलेली असेल. मुळ दिनारियस या शब्दापासून रुपया हा शब्द आला आहे. तो *पवित्र शास्त्रात* एक दिवसाची मजूरी या अर्थाने वापरला आहे. म्हणजे या तिसर्‍या पीडेच्या काळात एक दिवसाची मजूरी शेरभर गहू किंवा एक दिवसाची मजूरी तीन शेर जव असेल. अन्नाचा तुटवडा इतका प्रचंड असणार की एका व्यक्तीला एक दिवस काम करुन जेमतेम एका व्यक्तीचेच पोट भरण्यासाठी अन्न मिळू शकेल. तर त्या व्यक्तीच्या कुटुंबातील इतर व्यक्ती वृद्ध व्यक्ती यांच्या जेवणाची सोय करणे किती कठीण जाईल हे समजून येते. स्वाभाविकपणे पोट भरण्यासाठी चोरी, लूटमार वाढेल अर्थातच यासाठी संरक्षण व्यवस्था काहीही नसेल कारण राज्य ख्रिस्तविरोधकाच्या हातात असेल. तेल आणि द्राक्षारस हे महाग आहेत त्यांची खराबी न करणे म्हणजे एकतर ते श्रीमंत लोकांच्या घरी असेल आणि दुसरे ते जपून वापरणे कारण हा दुष्काळ पृथ्वीवर घडलेल्या सर्व दुष्काळांपेक्षा भयंकर असेल !

         *स्वर्गारोहणात* लोकांतरी गेलेल्या विश्वासणाऱ्यांच्या कुटुंबातील जे लोक या काळात पृथ्वीवर असतील ते आपले कुटुंबीय कोठे गायब झाले याचा शोध करतील की ते सापडत नाही म्हणून दु:ख करतील की रक्तपातापासून स्वतःला वाचवतील की दुष्काळी परिस्थितीत अन्न मिळविण्यासाठी काबाडकष्ट करतील की पश्चात्ताप करतील ! काय करतील ! *पृथ्वीवर रहाणार्‍या सर्व लोकांनो, परमेश्वराने आपल्याला पावित्र्यात, स्वर्ग राज्यात आनंदात, परमेश्वराच्या पवित्र सहभागितेत राहण्यासाठी बनवले आहे. या महाक्लेषापासून सुटण्यासाठी फक्त प्रभु येशू ख्रिस्ताची प्रीती समजणे गरजेचे आहे. प्रभु येशू ख्रिस्ताची प्रीती ओळखा. आपल्याला वाचविण्यासाठी प्रभुजी स्वतः वधस्तंभावर गेले ती प्रीती ओळखा. नाहीतर प्रभुचा क्रोध सहन करावा लागेल. देवबाप करो परमेश्वराने आपल्यावर किती महान प्रीती केली आहे ती आपल्या सर्वांना समजो आणि या महासंकटाच्या काळापासून आपली सुटका करो. आमेन.*

          

बंधुप्रेम आणि प्रीति

          *✨बंधुप्रेम आणि प्रीति✨*

                    

 *..तुम्ही होईल तितका प्रयत्न करून आपल्या विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची, सुभक्तीत बंधुप्रेमाची, बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला..✍🏼*

                 *( २ पेत्र १:५-७ )*

                           *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!* 

      आपण पाहिले की, पेत्राने सांगितले त्याप्रमाणे आम्ही आमच्या विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची भर घालण्यासाठी काय काय केले पाहिजे. आणि आज आम्ही पाहणार आहोत की सुभक्तीत बंधुप्रेमाची आणि बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घालण्यासाठी आम्हाला काय करणे गरजेचे आहे. पवित्र शास्त्रात याविषयी अनेक ठिकाणी लिहिलेले आम्हाला पाहावयास मिळते. देव प्रीति आहे. आणि देवाने आम्हालाही एकमेकांवर,  शेजाऱ्यांवर, वैऱ्यांवर प्रीति करण्यास सांगितले आहे. जर आम्ही आमच्या भावावर प्रीति करत असलो तरच आम्ही आमच्या प्रभूवर प्रीति करणारे असू शकतो. आम्ही कशाप्रकारे आपल्या बंधूंवर प्रेम केले पाहिजे, प्रीति केली पाहिजे हे आपण वचनाद्वारे पाहू या - 

"आपल्या विश्वासात... बंधुप्रेमाची आणि बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला."

     *बंधुप्रेम -* बंधुप्रेम म्हणजे काय ? बंधुप्रेम म्हणजे आपल्या बांधवांबद्दल असलेली जिव्हाळ्याची, आपुलकीची किंवा आपलेपणाची भावना. हे बंधुप्रेम कुटूंबातील सदस्यांमध्ये किंवा घनिष्ठ मित्रांमध्ये असलेल्या भावनिक ओलाव्यासारखे किंवा अत्यंत जिव्हाळ्याच्या नात्यासारखे आहे. ( योहान ११:३६) त्यामुळे आपण केवळ बंधुप्रेम असल्याचा दिखावा करू नये, तर खरोखरच आपल्या बंधुभगिनींवर अगदी मनापासून प्रेम करावे. ( मत्तय २३:८) पौल म्हणतो, *"बंधुप्रेमाच्या बाबतीत एकमेकांना खरा स्नेहभाव दाखवा; तुम्ही प्रत्येक जण दुसऱ्याला आदराने आपणांपेक्षा थोर माना." ( रोम १२:१०)* पौलाच्या या वचनावरून आपल्या बांधवांबद्दल आपल्या मनात असलेलं प्रेम किती गहिरं असलं पाहिजे हे दिसून येते. पेत्रही आपल्या पत्रात लिहितो की, *"निर्दंभ बंधुप्रेमासाठी तुम्ही आपले जीव सत्याच्या पालनाने शुद्ध करून घेतले आहेत म्हणून एकमेकांवर मनापासून निष्ठेने प्रीति करा." ( १ पेत्र १:२२)* ख्रिस्ती तत्वांवर आधारित असलेल्या अगापे प्रेमाबरोबरच या प्रकारच्या बंधुप्रेमामुळे देवाच्या लोकांना एकमेकांसोबत सख्य करण्यास आणि ऐक्याने राहण्यास मदत होते. ख्रिस्ती या नात्याने बंधुप्रेमाचा अर्थ केवळ एखाद्या व्यक्तीपूरता किंवा राष्ट्रापूरताच मर्यादित नाही तर आपण आपल्या सर्वच बंधुभगिनींवर प्रेम करतो. मग ते कोणत्याही राष्ट्रातील असोत. ( रोम १०:१२)

    *प्रीति -* देवाने आमच्यावर अगापे प्रीति केली. आमची पात्रता नसताना देवाने आमच्यावर प्रीति केली. अगापे ही जे अप्रिय आहेत अशांवर प्रीति करण्याची शक्ती, आम्हाला जे लोक आवडत नाहीत त्यांच्यावर प्रीति करण्याची एक वास्तविकता आहे. देव आम्हाला शत्रूंवरही प्रीति करण्यास सांगत आहे. शत्रूंवर प्रीति करणे म्हणजे आमच्या सर्व स्वाभाविक प्रवृत्त्या आणि भावनांवर विजय मिळविण्यासारखे आहे. प्रभू येशूने आम्हाला दोन मोठ्या आज्ञा उद्धृत केल्या, पहिली ही की, *"तू आपला देव परमेश्वर ह्याच्यावर संपूर्ण मनाने, संपूर्ण जिवाने, संपूर्ण बुद्धीने व संपूर्ण शक्तीने प्रीति कर."* दूसरी ही की, *"जशी स्वतःवर तशी आपल्या शेजाऱ्यावर प्रीति कर. "* खरा शेजारी कोण ? या पाठामध्ये आपल्या सर्वांना चांगल्या शोमरोनीची गोष्ट माहीत आहे. त्याप्रमाणे आमची प्रीति निर्व्याज असावी, निस्वार्थी असावी. प्रीतीची अनेक रूपे आम्हाला पहिले करिंथ तेरावा अध्यायामध्ये पाहावयास मिळतात. आमच्या ठायी अशीच प्रीति असावी. आमची प्रीति कृतीविना नसावी. पौल म्हणतो, *"मी आपले सर्व धन अन्नदानार्थ दिले व मी आपले जिवंत शरीर जाळण्यासाठी दिले, पण माझ्या ठायी प्रीति नसली तर मला काही लाभ नाही." ( १ करिंथ १३:३)* आमच्या ठायी जर प्रीति नसेल तर आम्ही वाजणारी थाळी किंवा झणझणणारी झांज असे आहोत.

    प्रियांनो, हे जे सात गुण आम्ही पाहिले, ते आम्ही आत्मसात करावेत, विकसित करावेत. आमच्या आध्यात्मिक जीवनासाठी ते अत्यंत महत्वाचे आहेत. पेत्र म्हणतो, *"कारण हे गुण तुमच्यामध्ये असून ते वाढते असले तर, आपला प्रभू येशू ख्रिस्त ह्याच्या ओळखीविषयी तुम्ही निष्क्रिय व निष्फळ ठरणार नाही, असे ते तुम्हाला करतील." ( २ पेत्र १:८)* इतकेच केवळ नाही तर आमच्यामध्ये ही गुणवैशिष्ट्ये असतील तर कोणीही आम्हाला देवापासून, देवाच्या आम्हांवरील प्रीतीपासून विभक्त करू शकत नाही. पौल म्हणतो, *" माझी खातरी आहे की, मरण, जीवन, देवदूत, अधिपती, वर्तमानकाळच्या गोष्टी, भविष्यकाळच्या गोष्टी, बले, उंची, खोली, किंवा दूसरी कोणतीही सृष्ट वस्तु, ख्रिस्त येशू आपला प्रभू ह्याच्यामध्ये देवाची आपल्यावरील जी प्रीति आहे तिच्यापासून आपल्याला विभक्त करावयास समर्थ होणार नाही." ( रोम ८:३८,३९)*

         

सुभक्ती अंगीकारा

 

            *✨सुभक्ती अंगीकारा✨*

                     *( भाग -६ )*

 *..तुम्ही होईल तितका प्रयत्न करून आपल्या विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची, सुभक्तीत बंधुप्रेमाची, बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला..✍🏼*

                 *( २ पेत्र १:५-७ )*

                           *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!* 

      आतापर्यंत आपण पाहिले आहे की आम्ही कशाप्रकारे आमच्या देवावरील विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची भर घातली पाहिजे. त्यासाठी आम्ही काय केले पाहिजे आणि काय केले नाही पाहिजे हे आम्ही पाहिले. हे सात गुण आत्मसात करण्यासाठी आम्हाला देवाचे मार्गदर्शन आणि साहाय्य घेणे आवश्यक आहे. आम्ही देवावर आणि त्याच्या पवित्र वचनांवर विश्वास ठेवून, अवलंबून राहून चालत राहिले पाहिजे. आज आपण सुभक्ती विषयी पाहणार आहोत. वचनाद्वारे पाहू या - 

"आपल्या विश्वासात... सुभक्तीची... भर घाला."

    *सुभक्ती -* सुभक्ती म्हणजे काय ? सुभक्ती म्हणजे परमेश्वराच्या विश्वव्यापी सार्वभौमत्वाला निष्ठावान असल्यामुळे त्याच्याप्रती व्यक्त केलेला वैयक्तिक भक्तिभाव, त्याची केलेली उपासना आणि सेवा. देवाच्या संबंधाने सुभक्तीने वागण्यासाठी आपल्याला त्याच्याविषयी व त्याच्या मार्गाविषयी अचूक ज्ञान असणे आवश्यक आहे. देवाला आम्ही वैयक्तिक रित्या म्हणजेच अगदी जवळून ओळखण्याची, जाणून घेण्याची इच्छा आम्ही बाळगली पाहिजे. देवासारखे होण्याची, त्याचे अनुकरण करण्याची आणि त्याचे गुण व व्यक्तिमत्व आमच्या जीवनाद्वारे प्रतिबिंबित करण्याची आमची इच्छा असली पाहिजे. सुभक्ती आम्हाला आमच्या सर्व कृतीत देवाला संतुष्ट करण्याची प्रेरणा देते. पौल म्हणतो, *"म्हणून तुम्ही खाता, पिता किंवा जे काही करता ते सर्व देवाच्या गौरवासाठी करा." ( १ करिंथ १०:३१)*

    खरी सुभक्ती आमच्या आचरणात आणली असता आम्ही आपल्या हृदयात देवाची जागा इतर कोणत्याही गोष्टीला घेऊ देता कामा नये. आमची देवावर प्रीति असेल तर ती प्रीति आपल्याला कोणत्याही अटींशिवाय स्वतःचे जीवन देवाला समर्पित करून त्या समर्पणानुसार जगण्याची प्रेरणा आम्हाला देते. परमेश्वर आपल्याला सुभक्तीत वाढण्यासाठी व टिकून राहण्यासाठी आवश्यक असलेल्या सर्व तरतूदी पुरवण्याद्वारे त्याच्या समीप येण्यास साहाय्य करतो. याकोब आपल्या पत्रात लिहितो, *"देवाजवळ या म्हणजे तो तुम्हांजवळ येईल, अहो पापी जनहो, हात निर्मळ करा, अहो द्विबुद्धीच्या लोकांनो, आपली अंतःकरणे शुद्ध करा." ( याकोब ४:८)* म्हणजे देवाच्या जवळ जायचे असेल तर आम्ही स्वतःला शुद्ध आणि पवित्र, निर्मळ, निर्दोष, निष्कलंक असे करणे आवश्यक आहे.

   पौल तीमथ्याला सांगत आहे की, *"तू सत्याचे वचन नीट सांगणारा, लाज वाटण्यास कसलेही कारण नसलेला, देवाच्या पसंतीस उतरलेला कामकरी, असा स्वतःला सादर करण्यास होईल तितके कर." ( २ तीमथ्य २:१५)* या गोष्टी आमच्यामध्ये असल्या पाहिजेत अन्यथा आम्ही आध्यात्मिक रोगी बनू शकतो. आणि अशा कमकुवत अवस्थेत सैतानाच्या डावपेचांना सहज बळी पडू शकतो. ( १ पेत्र ५:८) जर आम्ही सातत्याने पवित्र वर्तणूकीत व सुभक्तीत राहून देवाचा दिवस येण्याची वाट पाहात व तो दिवस लवकर यावा म्हणून खटपट करीत राहिलो तर आमच्या जीवनात येणाऱ्या सर्व परीक्षांना यशस्वीपणे तोंड देऊ शकतो. ( २ पेत्र ३:११,१२) या परीक्षांना सामोरे जात असताना आम्ही घाबरू नये, निराश होऊ नये. कारण " भक्तीमान लोकांस परीक्षेतून कसे सोडवावे ... हे प्रभूला कळते." ( २ पेत्र २:९) म्हणून प्रियांनो, ख्रिस्ती या नात्याने आम्ही नेहमीच सतर्क राहावे, सावध राहावे जेणेकरून ऐहिक वासना किंवा कृत्यांमुळे आपल्या सुभक्तीवर घाला पडू नये व तिचा नाश होऊ नये. पौल म्हणतो, *"अभक्तीला व ऐहिक वासनांना नाकारून सांप्रतच्या युगात मर्यादेने, नीतीने व सुभक्तीने वागावे." ( तीत २:१२,१३)*

         

रोजच उपकारस्तुती

 *रोम ८:३१-३९*

      *रोजच उपकारस्तुती*

     *आपला प्रभू येशू ख्रिस्त ह्याच्या नावाने सर्व गोष्टीबद्दल सर्वदा देवपित्याची उपकारस्तुती करीत जा*.  *इफिस ५:२०*

       माझा मुलगा लहान म्हणजे पाच वर्षाचा होता आणि त्याला सायकल हवी होती. नेहमी प्रमाणे मी त्याला म्हणाले आपण प्रार्थना करू देवबाप्पाची इच्छा असेल तर तो देईल.. यावर तो म्हणाला आई देवबाप्पाला असं नको सांगू की तुझी इच्छा असेल तर दे, त्याची इच्छा नसली तर मग? तू सायकल देच असं म्हण मग तो देईलच.. त्याचा हा भाबडेपणा पाहून मला हसू आलं. पण पुढे तो जे म्हणाला त्या त्याच्या विचाराने मात्र मी अंतर्मुख झाले. तो म्हणाला, *आई तू नेहमी नवी वस्तू घेतली की देवबाप्पाचे उपकरस्तुती करायला लावतेस ना , मग सायकल मिळाल्यावर परत देवबाप्पाचे उपकार मानायला संधी मिळेल ना*.. *थोडक्यात त्याच्या मनावर हे कोरलं जात होतं की काही तरी नवीन वस्तू घरात आली तरच देवाचे उपकार मानायचे असतात. इतर वेळी कशाला उपकार मानायचे*?. आणि ह्या त्याच्या तयार होत असलेल्या वैचारिक बैठकीची मला काळजी आणि भीती वाटली. 

       दावीद राजा म्हणतो , *माझ्या मुखात तुझे स्तवन सतत असेल*.आयुष्यभर त्याला युद्धाला तोंड द्यावे लागले,ही टांगती तलवार कायमच त्याच्या डोक्यावर होती तरीही त्याच्या मुखात देवाची उपकरस्तुतीच होती.. कारण रोज सकाळी नव्यानं होणाऱ्या देवाच्या कृपेच्या वर्षावाची त्याला अनुभूती येत होती. आपण घर घेतले, गाडी घेतली, बाळ झाले, वाढदिवस असला की देवाची स्तुती करतो, हे उत्तमच आहे, केलीच पाहिजे कारण तोच गरजा पूर्ण करतो. पण ह्या गोष्टी रोज रोज आमच्या आयुष्यात घडत नाहीत.. 

     पण एक गोष्ट अशी आहे की जी रोजच आमच्या जीवनात आमच्या बरोबर,आमच्या बाजूने,आणि आमच्यासाठी असते , तिला अंत नाही ती म्हणजे  *प्रत्यक्ष प्रभू येशूचा सहवास आणि त्याची प्रीती*!!! आणि यासाठीच आम्ही देवाचे रोज आणि रोज उपकार मानलेच पाहिजेत. कारण  रोम ८चे पहिले वचन सांगते की, *ख्रिस्तामध्ये असणाऱ्यांना दंडाज्ञा नाहीच आणि शेवटी वचन सांगते ३९,उंची,खोली,कोणतीही सृष्ट वस्तु, ख्रिस्त येशू आपला प्रभू ह्याच्या मध्ये देवाची आपल्या वरील जी प्रीती आहे तिच्यापासून आपल्याला विभक्त करायला समर्थ होणार नाही*.. फक्त दैहिक आशीर्वाद मिळल्यावरच आभार मानायचे असे नाही तर त्याची प्रत्येक क्षणी आमच्यावर असणारी प्रीती,क्षमा, त्याची चोवीस तास लाभणारी समक्षता, कायमस्वरूपी मिळालेलं तारण यासाठी सदैव उपकरस्तुतीचा यज्ञ सादर केला पाहिजे

     देवाचे एक सेवक यांनी देवाच्या प्रीतीचे *गणिताच्या* भाषेत फार सुंदर वर्णन केले आहे. ते म्हणतात, गणिताचे चार बेसिक तत्वे आहेत, बेरीज, वजाबाकी, गुणाकार व भागाकार.

 *१) *देवाने आमच्या जीवनात कृपा मिळविली*.(add, बेरीज), 

२) *जेव्हा कृपा मिळविली केली तेव्हा पाप वजा केले* .

३) *पाप वजा केले तेव्हा क्षमा बहुगुणीत (गुणाकार) केली* .

४) *क्षमा बहुगुणीत केली म्हणून आता देवाच्या जीवनातून आमचे विभाजन ( division, भागाकार) होऊ शकत नाही*

 मग आता आम्ही देवाचे रोज उपकार का मानू नयेत!!

माझा मुलगा अक्षरशः खरंच सांगते रोज आणि रोज देवाची उपकारस्तुती करतो. यासाठी मी देवाचे रोज आभारच मानते.. 

     *हे देवा सर्वच परिस्थितीत तुझे स्तवन आमच्या मुखात सतत असू दे*. *आमेन*.. 

    

येशूकडे नेऊ बाळांना

 *मत्तय १९: १३-१५*

       *येशूकडे नेऊ बाळांना*

      *येशू म्हणाला , बालकांना माझ्याकडे येऊ द्या , त्यांना मनाई करू नका.*

               *मत्तय १९:१४*

      लहान मुलांना आपला सहवास, स्पर्श , आपलं त्यांच्या नजरेसमोर असणं फार हवंस वाटत असतं.. प्रेमाला ती भुकेली असतात. एक राजकीय पुढारी होते अमेरीकेतील. त्यांच्या मुलाच्या हट्टामुळे ते त्याच्या बरोबर फिरायला गेले.. नंतर त्यांनी आपल्या डायरीत लिहिले की *माझा आजचा दिवस वाया गेला..* त्याच दिवशी त्यांच्या छोट्या मुलानेही आपल्या डायरीत लिहिले की *आजचा दिवस माझ्या आयुष्यातील सर्वात सुदंर आणि गोड दिवस होता !!* मुले ही सहवासप्रिय असतात.. आपली आणि प्रेम करणारी माणसे त्यांना जवळ हवी असतात... 

      *प्रेमळ प्रभू येशू आपल्या बाळावर हात ठेवतो हा विचारच किती सुदंर आहे!! दोन हजार वर्षांपूर्वी त्या मातापित्यांना सुद्धा वाटत होते की येशूने आपल्या बाळावर हात ठेवावेत. ते हात काय करीत होते ते त्यांनी पाहिले होते. *त्या हातात किमया होती आंधळ्याना  दृष्टी देण्याची, त्या हातात आरोग्य होतं आजार बरा करण्याचं , त्या हातात सामर्थ्य होत केवळ स्पर्शानं मृतांना जीवंत करण्याचं , त्या हातात क्षमता होती मूक बधिरांना बोलत करण्याची !!!* *केवळ त्याच ख्रिस्तातच सामर्थ्य आहे आम्हाला आणि आमच्या मुलाबाळांना तारण देण्याचं सौख्य देण्याचं*. हे आपणही जाणलं पाहिजे. 

*महान सेवक स्पर्जन म्हणत असत की ,"" मूळ सात वर्षाचं होण्यापूर्वी त्यांना स्वर्गाच्या मार्गाची ओळख करून  द्या.""* *( Before a child reaches seven , teach him all the way to heaven )*

    ज्यावेळी लोकांनी मुलांना ख्रिस्ताकडे आणले , तेव्हा स्वतः ख्रिस्ताच्या शिष्यांनीच त्यांना अडवले.. जे शिष्य अहोरात्र प्रभूच्या सहवासात राहत होते, चमत्कार पाहत होते, उत्तम शिक्षण प्रभूपासून त्यांना मिळत होते त्याच शिष्यांनी अडखळण आणले !  *म्हणजेच काय तर चोवीस तास जरी तुम्ही प्रभू येशूच्या सहवासात राहिला तरी पण ख्रिस्ताचा हेतू जाणून* *घेण्यापासून मात्र दूरच राहता.*

*कारण ख्रिस्ताच प्रीतीपूर्ण हृदय मात्र जाणलेलंच नसतं* 

    आज जर आम्ही ख्रिस्ताचे शिष्य आहोत तर त्याचे हृदय जाणलंय का? त्या प्रेमपूर्ण हृदयाचा स्पर्श झालाय का ? 

आमच्या मुलांना किती ख्रिस्ताच्या जवळ नेतो आम्ही? *सर्व ठिकाणी मुलांना नेतो पण संडे स्कुल ला पाठवताना मात्र आपणच अडखळण होतो काय?*  *जगाचं ज्ञान करून देणाऱ्या गोष्टी सांगतो पण ख्रिस्ताबद्दल  बोलतो का? विचार करू आपण सर्वच!!*

   *मुलांना येशूचे खरे  शिष्य बनवण्यासाठी पालक हा परमेश्वराबरोबर  पार्टनर असतो !!* 

     *सामर्थ्यशाली पित्या आमची मुले ख्रिस्ताच्या सहवासात वाढवीत म्हणून ख्रिस्ताच्या हृदयाशी आमची आधी जवळीक होउदे.*

          *आमेन*... 

   

कृती

 *🌹 कृती 🌹*

*मग परमेश्वर मोशेला म्हणाला,माझा धावा काय करित बसलास? इस्राएल लोकांना सांग की पुढे चला*. निर्गम १४:१५

           प्रियांनो वचन आम्हाला सांगते की,परमेश्वराला इस्राएल लोकांचा बचाव करावयाचा होता. मिसरी लोकांच्या गुलामगिरीतून त्यांना सोडवायचे होते. परमेश्वर आजही आपल्याला सांगत आहे की,आपल्या आजुबाजुला अनेक लोक आहेत जे पापात आहेत, देवापासुन दुर आहेत सैतानाच्या गुलामगिरीत आहेत.

            प्रियांनो परमेश्वराला त्यांचाही बचाव करावयाचा आहे.त्यांचही तारण व्हावे अशी देवाची ईच्छा आहे.परंतू आम्ही फक्त प्रार्थनाच करत बसलो तर त्यांच्या पर्यंत देवाच वचन व🔥 सुवार्ता कशी पोहचेल. त्यांचासाठी प्रार्थना तर केलीच पाहिजे परंतू त्यांना  देवाचे वचन आणि सुवार्ता सांगून प्रभूमधे आणले पाहिजे. म्हणून परमेश्वर म्हणतो उठ माझा धावा काय करित बसलास.देवाची जी योजना त्याच्या लोकांसाठी आहे ती त्यांना सांगन गरजेच आहे.त्यांच्या पर्यंत पोहचवणे गरजेच आहे.

            *ह्या प्रमाणे विश्वासाबरोबर जर क्रियानाही तर तो जात्या निर्जिव आहे*. याकोबाचे पत्र २:१७                               प्रियांनो आपल्या विश्वासाला कृतीची जोड असण गरजेच आहे. देवाच वचन त्याची तारणाची  योजना त्याच्या लोकांपर्यंत आम्हाला घेउन जायची आहे. जेणे करुन त्यांचाही बचाव होईल, तेही या पापाच्या गुलामगीरितून मुक्त होतील.

*मुलांनो, आपल्या शब्दांनी किंवा जिभेने नव्हे, तर कृतीने व सत्याने आपण प्रीती करावी.*

1 योहानाचे 3:18

दैवी ज्ञानात वाढा

            *✨दैवी ज्ञानात वाढा✨*

                     *( भाग -३ )*

 *..तुम्ही होईल तितका प्रयत्न करून आपल्या विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची, सुभक्तीत बंधुप्रेमाची, बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला..✍🏼*

                 *( २ पेत्र १:५-७ )*

                          *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!* 

    सात्विक जीवन जगण्यासाठी काय केले पाहिजे, आमचे आचरण, आमची वर्तणूक कशी असली पाहिजे हे आपण काल पाहिले. आमच्या ठायी सात्विकता असल्याशिवाय आम्ही देवाजवळ जाऊ शकत नाही, आमचे जीवन देवाला संतोषविणारे असे असू शकत नाही. पेत्र म्हणत आहे, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची, सुभक्तीत बंधुप्रेमाची, बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला. आज आपण पूढील भाग पाहणार आहोत. 

"तुमच्या विश्वासात... ज्ञानाची भर घाला." - 

     *ज्ञान -* सर्व खऱ्या ज्ञानाचा सर्वात महत्वाचा केंद्रबिंदू परमेश्वर आहे. त्याच्याशिवाय ज्ञानप्राप्ती होऊ शकत नाही. खरे ज्ञान प्राप्त करू इच्छिणाऱ्याला देवाबद्दल आदरयुक्त भय असले पाहिजे. कारण *परमेश्वराचे भय ज्ञानाचा आरंभ होय.* देवाचे भय नसेल तर मानवी ज्ञान व जगिक बुद्धी यांना काही महत्व राहणार नाही. परमेश्वराचे भय धरणे म्हणजे काय ? *परमेश्वराचे भय धरणे म्हणजे दुष्कर्माचा द्वेष करणे होय; गर्व अभिमान, कुमार्ग व उद्दामपणाची वाणी ह्यांचा मी ( ज्ञान) द्वेष करते. ( नीति ८:१३)* म्हणून आम्ही या वचनाप्रमाणे परमेश्वराचे भय धरण्यासाठी सर्व प्रकारचे दुष्कर्म, अनीती, गर्व, अभिमान, कुमार्ग व उद्दामपणा सोडून देऊन देवाची वाणी ऐकली पाहिजे आणि त्याचेच भय बाळगले पाहिजे. पौल म्हणतो, *ज्ञानी कोठे राहिले ? शास्त्री कोठे राहिले ? ह्या युगाचे वाद घालणारे कोठे राहिले ? 'देवाने जगाचे ज्ञान मूर्खपणाचे ठरविले की नाही' ? ( १ करिंथ १:२०)* परमेश्वराचे भय नसल्यामुळे एक जगिक मनुष्य, त्याला माहीत असलेल्या गोष्टींवरून चूकीचा निर्णय घेतो व शेवटी तो एक मूर्ख ठरतो. मूर्ख लोक बुद्धीच्या वाणीकडे लक्ष देत नाहीत, परिणामतः ते आपल्या वर्तनाचे फळ भोगतील. त्यांचे भलतीकडे वळणे व भरभराट त्यांचा नाश करिते. ( नीति १:२२-३३)

    नीतिसूत्रकार म्हणतो, *"ज्ञान ही श्रेष्ठ चीज आहे म्हणून ते संपादन कर, आपली सर्व संपत्ति वेचून सूज्ञता संपादन कर." ( नीति ४:७)* म्हणजेच प्रसंगी संपत्ती नसली तरी चालेल, ती विकून टाक, पण ज्ञान संपादन करण्यास, मिळविण्यास झटून प्रयत्न कर. ज्ञानात वाढ केल्याने आम्हाला फलदायी होण्यास मदत होऊ शकते. आणि आम्हाला दिसेल की अधिक ज्ञान घेणे आम्हाला अधिक आनंददायक वाटू लागेल. ( नीति २:२-५) ज्ञानाच्या द्वारे आम्ही जे काही शिकू त्याची आम्हाला आठवण राहील आणि इतरांना शिष्य बनविण्यासाठी त्यांना शिकवताना ते आम्हाला उपयुक्त ठरेल. *"ज्ञान्याला बोध केला तर तो अधिक ज्ञानी होईल: नीतिमानाला बोध केला तर त्याचे ज्ञान वाढेल." ( नीति ९:९)* ह्या प्रकारे देखील आम्ही फलदायी होऊ शकतो व आमच्या प्रभूचा महिमा, गौरव करू शकतो. पेत्र लिहितो, *"आपला प्रभू व तारणारा येशू ख्रिस्त ह्याच्या कृपेत व ज्ञानात वाढत जा. त्याला आता व अनंतकालपर्यंत गौरव असो." ( २ पेत्र ३:१८)*

         

                         

वेळेचा सदुपयोग

 *इफिस ५:१५-२१*

              *वेळेचा सदुपयोग*

     *वेळेचा सदुपयोग करा , कारण दिवस वाईट आहेत.*

              *इफिस ५: १६*

     आजचा हा क्षण , दिवस आणि हे आयुष्यच प्रभू येशूने दिलेला मोठा आशीर्वाद आणि कृपा आहे. आमचं जीवन हे आमच्या आणि परमेश्वराच्या दृष्टीने अत्यंत महत्त्वाचे आहे.  जीवनरुपी ही जी वेळ प्रभूने आम्हाला बहाल केली आहे तिचा सदुपयोग करायचा आहे असे बायबल सांगते . फक्त उपयोग नाही तर सदुपयोग करायचा आहे.  

    *वेळेचा सदुपयोग म्हणजे कदाचित आजपर्यंत जे आपण गमावून बसलो आहोत ते पुन्हा मिळवणं.* वधस्तंभावर असणारा चोर सर्व गमावून बसला होता, आणि आता हे गमावलेल पुन्हा मिळवून घेण्यासाठी त्याच्याकडे केवळ काही क्षणांचा अवधी होता. पण हेच क्षण किती मोलवान होते त्याच्यासाठी हे त्या चोराने ओळखले आणि तेच काही क्षण प्रभूची कृपाच आहे हे त्या चोराने पुरेपूर जाणले आणि ह्या क्षणांचा , ह्या वेळेचा सदुपयोग त्याने करून घेतला आणि त्याच्या हातून निसटलेलं सार्वकालिक जीवन त्याने त्या वधस्तंभावरील ख्रिस्तावर पूर्ण विश्वास ठेवीत मनापासून पश्चाताप करीत पुन्हा मिळवलं. पेत्राने सुद्धा ख्रिस्ताचा नकार जरी केला होता तरी त्यानेही पश्चाताप केला आणि पुन्हा ख्रिस्ताकडे वळून अनेकांना ख्रिस्ताकडे आणले , जगाची उलटा पालट केली. गमावलेल पाचारण, विश्वास , कृपा आणि ख्रिस्त पेत्राने पुन्हा मिळवला. वेळेचा सदुपयोग करून घेतला. 

   *वेळेचा सदुपयोग म्हणजे स्वतःवर फक्त ख्रिस्ताचाच कंट्रोल असणे.* आम्ही केलेल्या प्रतिज्ञा , देवाला दिलेली वचने पूर्ण करायचीत , ऋण फेडायचं आहे. इतर नकारात्मक भावना आणि आम्हाला विश्वासापासून दूर नेणारे लोक या सर्वांपासून दूर होत आता हाती जे क्षण , जे आयुष्य देवाने दिले आहे ते पूर्णपणे प्रभू येशूला समर्पित होत सार्थकी लावायचे आहे. 

    *वेळेचा सदुपयोग म्हणजे देवाची कामे देवाच्याच मार्गात राहून करणे.*  शिष्य येशूला विचारतात , *देवाची कामे आमच्या हातून व्हावीत म्हणून आम्ही काय करावे?" येशूने त्यांना उत्तर दिले ,  " देवाचे काम हेच आहे की ज्याला म्हणजे येशूला त्याने म्हणजे परमेश्वर पित्याने पाठविले त्या माझ्यावर म्हणजे येशूख्रिस्तावर तुम्ही विश्वास ठेवावा* ( योहान ६:२८-२९ ). *म्हणजे वेळेचा सदुपयोग होतो कारण ख्रिस्तावर विश्वास ठेवण्याने आमचे विचार ,आचार , सर्व ख्रिस्ताच्या योजनेप्रमाणेच असतात*.

      *प्रभू येशू तू दिलेल्या या जीवनरुपी वेळेचा सदुपयोग व्हावा म्हणून तुझ्यावर पूर्ण विश्वास ठेवण्यास आणि विसंबून राहण्यास मदत कर.*

             *आमेन*.

      

देहावर ताबा

 

                 *✨देहावर ताबा✨*

                        *( भाग -४ )*

 *..तुम्ही होईल तितका प्रयत्न करून आपल्या विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची, सुभक्तीत बंधुप्रेमाची, बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला..✍🏼*

                 *( २ पेत्र १:५-७ )*

                           *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!* 

     आपण आतापर्यंत विश्वासात सात्विकतेची आणि सात्विकतेत ज्ञानाची भर घालणे हे पाहिले. खरे ज्ञान आम्हाला पापापासून, पतन होण्यापासून वाचविते. कारण ते देवापासून प्राप्त झालेले असते. देवाचे भय धरणाऱ्यांस ते प्राप्त होते. वचन सांगते, परमेश्वराचे भय ज्ञानाचा आरंभ होय. आम्ही पाहातो की, परमेश्वराचे भय धरणारांनी दुष्कर्माचा, गर्व, अभिमान बाळगणाऱ्यांचा, उद्दामपणे बोलणाऱ्यांचा द्वेष करावा किंवा अशा वाईट गोष्टींपासून दूर राहावे.

आज आम्ही इंद्रियदमन याविषयी पाहणार आहोत. 

"आपल्या... ज्ञानात इंद्रियदमनाची... भर घाला."

     *इंद्रियदमन -* इंद्रियदमन म्हणजे काय ? इंद्रियदमन म्हणजे आपल्या स्वतःच्या इच्छा, भावना आणि वासना आपल्या ताब्यात म्हणजे नियंत्रणात ठेवणे. त्यासाठी आम्ही आमच्या जीवनात येणाऱ्या मोहांना जिंकून, त्या मोहांवर विजय मिळवून आध्यात्मिक दृष्टीने पवित्र, शुद्ध, भक्कम आणि स्थिर राहण्यासाठी देवावर अवलंबून राहणे आवश्यक आहे. देवावरील विश्वासाद्वारे आम्ही आमच्या जीवनातील मोह, परीक्षांना तोंड देऊन त्यावर जय प्राप्त करू शकतो. इंद्रियदमन म्हणजे देहवासना पूर्ण करण्यापासून स्वतःला रोखणे. सोप्या भाषेत सांगायचे म्हणजे सर्व प्रकारच्या वाईट गोष्टींना, मोहांना 'नाही म्हणणे'. हो, वाईट गोष्टी करण्यास 'नकार दर्शविणे'. ही एकप्रकारची लढाई आहे सर्व देहवासनांविरोधात. आणि ती आम्हाला जिंकायची आहे. 

     बायबलमध्ये आपण पाहातो की, नीतिमान ठरवले गेलेले, देवाला प्रिय असलेले लोकही या एका 'नाही म्हणणे' न जमल्यामुळे पतन पावले. दाविद राजाविषयी आम्हां सर्वांना माहीत आहे, त्याने त्याच्या डोळ्यांच्या द्वारे घडलेल्या पापास सुरूवातीसच नकार दिला असता, आपल्या मनाला नाही म्हटले असता, संयम बाळगला असता तर पापात पडला नसता आणि दोन निर्दोष जीव गेले नसते. ( बथशेबेचा पती उरिया हित्ती आणि दाविदापासून तिला झालेला प्रथम पुत्र ) याउलट न केलेल्या पापांची कबूली देत प्रेषित पौल म्हणतो, *"जे चांगले करावेसे मला वाटते ते मी करीत नाही; तर करावेसे वाटत नाही असे जे वाईट ते मी करितो." ( रोम ७:१९)* पौल देवाच्या इच्छेनुसार चालणारा होता, त्याच्या ठायी काही दोष नव्हता. तरीही तो देवाला शरण जाऊन पूढे म्हणत आहे की, *माझा अंतरात्मा देवाच्या नियमशास्त्रामुळे हर्ष करितो; तरी माझ्या अवयवात मला निराळाच नियम दिसतो; तो माझ्या मनातल्या नियमाबरोबर लढतो आणि मला कैद करून माझ्या अवयवातील पापाच्या नियमाच्या स्वाधीन करितो. किती मी कष्टी माणूस ! मला ह्या मरणाधीन असलेल्या देहापासून कोण सोडवील ?" ( रोम ७:२२-२४)*

    पौल म्हणतो, *"तर मी आपले शरीर कुदलतो व त्याला दास करून ठेवतो;.." ( १ करिंथ ९:२७)* आम्हालाही गरज आहे आमच्या शरीराला काबूत ठेवण्याची, आमच्या मनावर ताबा ठेवण्याची. कारण पाप फक्त शरीरानेच नाही तर मनानेही होते. आमच्या मनात असलेल्या इतरांबद्दलच्या द्वेष, मत्सर, क्रोध, हेवा इत्यादि गोष्टी देखील पापच आहेत. अशा सर्व प्रकारच्या पापांना आम्हाला 'नाही म्हणता' आले पाहिजे. परंतु आज 'नाही म्हणण्याची' असमर्थता आणि अनिच्छा अभूतपूर्व प्रमाणात दिसून येते. यावरून हेच दिसून येते की आपण खरोखरच "शेवटल्या काळात" जगत आहोत. आणि पौलाने सांगितल्याप्रमाणे *"शेवटल्या काळी कठीण दिवस येतील कारण माणसे स्वार्थी, धनलोभी, बढाईखोर, गर्विष्ठ निंदक.. असंयमी होतील..." ( २ तीमथ्य ३:१-३)* म्हणून आम्ही या शेवटल्या काळी सर्व प्रकारच्या मोहपरीक्षांना नाही म्हटले पाहिजे, इंद्रियदमन करण्यास शिकले पाहिजे, देहवासना पूर्ण करू नये तर पौल म्हणतो त्याप्रमाणे आत्म्याच्या प्रेरणेने चालावे.

         

                          

देवाला संतोष देणारी सेवा

 *इब्री १२: २८-२९*

 

 *देवाला संतोष देणारी सेवा*

    *प्रभूला काय संतोषकारक आहे हे पारखून घेत जा.*

         *इफिस ५ :१०*

     संगीताच्या एका कार्यक्रमात एका तरुणाने व्हायोलिन खूप छान  सुमधुर असे वाजवून सादर केले. त्याच वादन झाल्यावर तो स्टेज सोडून निघाला. सर्व लोक खूप टाळ्या वाजवत होते. कौतुक करीत होते पण हा तरुण लगेच स्टेज सोडून निघाला. तेव्हा स्टेज वरील इतर कलाकार त्याला म्हणाले अरे थोडावेळ स्टेजवर थांब , बघ सर्व लोक उभे राहून टाळ्या वाजवताहेत. पण तो थांबला नाही. तो म्हणाला *"नाही सर्वजण उभे राहून टाळ्या वाजवत नाहीत. बघा पहिल्या रांगेतील एक मनुष्य बसलेला आहे आणि टाळ्याही वाजवीत नाही".* *तोच माझा गुरू आहे*. ह्या गुरूने टाळ्या का वाजवल्या नाहीत तर त्या मुलाने गुरूने सांगितल्याप्रमाणे, गुरुच्या मनासारखे व्हायोलिन वाजवले नव्हते. *त्याच वाजवणं गुरुच्या पसंतीस उतरलंच नव्हतं. गुरूला संतोष देणार नव्हतं. म्हणून लोकांच्या त्या दाद देण्याला काही अर्थ नव्हता.* 

       पौल  म्हणतो , " आम्ही ख्रिस्ताच्या वतीने वकिली करतो." समेटाची सेवा प्रभूने नेमून दिली आहे अशासाठी की जेव्हा आम्ही ख्रिस्ताशी समेट केलेले असे  त्याच्या वधस्तंभामुळे होतो म्हणून देवाने आम्हाला त्याच्याकडे घेतलेले आहे , पण देवाने त्याच्याकडे आम्हाला फक्त बसून राहण्यासाठी घेतले नाही तर सेवा करण्यासाठी निवडले आहे. प्रभू येशू म्हणतो , *"मी तुम्हाला निवडलं आहे , नेमले आहे  यासाठी की तुम्ही जाऊन फळ द्यावे व तुमचे फळ टिकावे".*

अविश्वास असणाऱ्या लोकांनी ख्रिस्तावर विश्वास ठेवावा, ख्रिस्ताशी त्यांचा समेट व्हावा यासाठी आम्हाला ही सुवार्तेची सेवा नेमून दिली आहे.  कारण ख्रिस्त हीच जगाची गरज आहे. कारण जग अंधारात चाचपडत आहे. पण जर देवाने केलेली ही नेमणूक मान्य न करता आम्ही आमच्या पध्दतीने जर कार्य , सेवा करू तर ती प्रभूला मान्य नाही.  नोहाने देवाने सांगितल्याप्रमाणे तारू केले म्हणून  तो व त्याचे कुटुंब वाचले. मोशेने देवाच्या सांगण्याप्रमाणे निवासमंडप केला म्हणून प्रभूच प्रत्यक्ष सानिध्य देवाच्या तेजाद्वारे इस्राएल लोकांच्यात उतरून आले. व ते वचनदत्त देशात गेले. 

   त्या तरुणाने व्हायोलिन वाजवतांना स्वतःचे बदल केले होते. लोकांना खूष करण्यासाठी. *लोकांनी दाद दिली त्याला ,टाळ्या वाजवल्या कारण  त्याच्या गुरूने काय शिकवले हेच त्यांना माहिती नव्हते .* लोकांना जरी आवडलं तरी ते संगीत सत्यावर आधारित नव्हतं म्हणून त्याचा गुरू संतुष्ट झाला नाही.

    *जर आम्ही ख्रिस्ताला सत्याने वागून  संतोष देत नाही तर काय उपयोग आहे जगातील टाळ्यांचा आणि सन्मानाचा!!*  *ख्रिस्ताला संतोषकारक फळ देऊ ख्रिस्ताच्याच खऱ्या शिकवणीप्रमाणे*. 

   *परमेश्वरा तुला संतोष देणारी सेवा आमच्या हातून घडू दे.*  *आमेन*

    

सात्विकता

 

                  *✨सात्विकता✨*

                      

 *..तुम्ही होईल तितका प्रयत्न करून आपल्या विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची, सुभक्तीत बंधुप्रेमाची, बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला..✍🏼*

                 *( २ पेत्र १:५-७ )*

                          *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!* 

     ज्या सात गुणवैशिष्ट्यांबद्दल आणि ती आत्मसात करण्याबद्दल पेत्र आम्हाला सांगत आहे ती गुणवैशिष्ट्ये आम्ही पाहणार आहोत. काल आपण पाहिले की या सर्वांचा पाया विश्वास आहे. आणि आपल्या ठायी असलेला विश्वास हा मजबूत असला पाहिजे. तरच ही गुणवैशिष्ट्ये आम्ही आत्मसात करू शकतो, विकसित करू शकतो. या सर्व सद्गुणांचे माप जेवढे भरलेले असेल, त्या प्रमाणात आमच्या प्रभू येशू ख्रिस्ताच्या ज्ञानात भर पडेल. कारण त्याला ओळखणे, त्याच्यावर विश्वास ठेवून त्याचा स्वीकार करणे हेच सार्वकालिक जीवन आहे. आणि तारण दूसऱ्या कोणाकडूनही नाही. ( प्रे. ४:१२) विश्वासानंतर आपण पाहणार आहोत सात्विकतेबद्दल. पेत्र आम्हाला विश्वासात सात्विकतेची भर घालण्यास सांगत आहे. सात्विकता आत्मसात करण्यासाठी आम्ही काय करावे वचनाद्वारे पाहू या - 

   *सात्विकता -* सात्विकता म्हणजे सदाचरण किंवा नीतिमत्व. शब्दकोशकार मार्व्हिन आर. व्हिन्सेंट म्हणतात, सात्विकता असे भाषांतरित केलेल्या या शब्दाचा मूळ साहित्यिक अर्थ "कोणत्याही प्रकारचा उत्कृष्टपणा" असा होतो. किंवा "योग्यतेच्या दर्जाचे पालन करणे" अशीही सात्विकतेची व्याख्या होऊ शकते. हा उत्कृष्टपणा प्राप्त करण्यासाठी काय करावे लागेल ? त्यासाठी सुजाणता, धैर्य, आत्मशिस्त, न्यायीपणा, दयाळूपणा, चिकाटी, नम्रता, प्रामाणिकपणा आणि एकनिष्ठपणा हे गुण आमच्यामध्ये असतील तर आम्हाला सात्विक किंवा नीतिमान ठरवले जाऊ शकते. सर्व बाबतीत जे नेहमीच बरोबर आहे तेच सदैव करीत राहावे. ( इब्री १३:१८) सात्विक वर्तन राखण्यासाठी आपली वर्तणूक दोषहीन, चांगले असावी  ( अनुवाद २५:१३-१६, रोम १३:१, तीत २:९,१०) अनीतिमान माणसांना देवाच्या राज्याचे वतन मिळणार नाही. फक्त वाईट गोष्टी टाळणे म्हणजेच सात्विकता नाही किंवा सात्विकतेविषयी फक्त ज्ञान असून उपयोग नाही तर सात्विकता धारण केली पाहिजे, आत्मसात केली पाहिजे. आपल्याला सात्विक वर्तन ठेवायचे असेल तर चांगले आणि वाईट किंवा योग्य अयोग्य यासंबंधी काही निश्चित मापदंड असण्याची गरज आहे ज्याच्या आधारे एखादी कृती, मनोवृत्ती किंवा व्यक्ती किंवा गुण हे योग्य आहे की नाही हे ठरवता येईल. त्याचप्रमाणे सात्विक वर्तन असावे म्हणून देवाच्या वचनांची केवळ माहिती असून चालत नाही तर त्यात लिहिलेल्या गोष्टींचे मनन चिंतन करून त्याप्रमाणे आचरण करणे आवश्यक आहे. स्तोत्रकर्ता म्हणतो, *"अहाहा, तुझे नियमशास्त्र मला किती प्रिय आहे ! दिवसभर मी त्याचे मनन करितो." ( स्तोत्र ११९:९७)*

    एखादी कृती, विचारधारा किंवा प्रवृत्ती योग्य आहे की अयोग्य हे ठरवण्यासाठी देवाने दिलेला बऱ्या - वाईटाचा दर्जा हा एक आधारभूत मानला जातो. सात्विकतेने चालण्यासाठी शास्त्रवचनांमध्ये दिलेल्या परमेश्वराच्या नीतिमत्तेच्या दर्जाचे पालन आम्हाला करावे लागेल. प्रेषित पौल म्हणतो, *"प्रत्येक परमेश्वरप्रेरित शास्त्रलेख सद्बोध, दोष दाखविणे, सुधारणूक, नीतिशिक्षण ह्यांकरिता उपयोगी आहे, ह्यासाठी की, देवाचा भक्त पूर्ण होऊन प्रत्येक चांगल्या कामासाठी सज्ज व्हावा." ( २ तीमथ्य ३:१६,१७)* आम्हीही प्रयत्नपूर्वक सात्विकता आत्मसात करण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे, देवाच्या दृष्टीने परिपूर्णता, नीतिमत्व प्राप्त केले पाहिजे. योग्य अयोग्य समजण्यासाठी देवाचे मार्गदर्शन घेतले पाहिजे.

     जो विश्वासात चालतो, ज्याने प्रभू येशूवर विश्वास करून तारण मिळवले आहे, तोच सात्त्विकतेने जीवन जगत असतो. कारण तो फक्त चांगल्या गोष्टीची आवड करतो. एक विशेष म्हणजे सर्व वाईट गोष्टींचा तो तिटकारा करून प्रभू च्या मार्गाने चालतो. प्रभू अशा लोकांना त्याच्या पंखाखाली सुरक्षित ठेवतो. त्याचा सांभाळ करतो. त्यास आरोग्य देतो. त्याला सर्व शत्रू पासून सुरक्षित ठेवतो. यशया मध्ये परमेश्वराने खूप सुंदर अभिवचन दिले आहे.... *"तुझ्यावर चालवण्यासाठी घडलेले कोणतेही हत्यार तुझ्यावर चालणार नाही; तुझ्यावर आरोप ठेवणार्‍या सर्व जिव्हांना तू दोषी ठरवशील. परमेश्वराच्या सेवकांचे हेच वतन आहे, "" हीच माझ्याकडून मिळालेली त्यांची नीतिमत्ता आहे,"" असे परमेश्वर म्हणतो".

(यशया ५४:१७)*

         

                      

पावित्र्याचा स्पर्श

 *निर्गम ३:१-६*

           *पावित्र्याचा स्पर्श*

      *करणारी पवित्र जागा*

    *देव त्यास म्हणाला इकडे जवळ येऊ नको. तू आपल्या पायातले जोडे काढ, कारण ज्या जागी तू उभा आहेस ती भूमी पवित्र आहे .* 

           *निर्गम ३ : ५*

       

      त्या दिवशी देवाने स्वतःची समक्षता  मोशेसमोर प्रकट करण्यासाठी  विशिष्ट जागा निवडली होती. ते झुडूप जळत होत पण भस्म होत नव्हते. *प्रत्यक्ष परमेश्वराचे पावित्र्य तेथे उतरून आले होते*. ती जागा पवित्र झाली होती. जरी परमेश्वर सर्वव्यापी आहे तरी खास ती जागा प्रभूने त्या दिवशी स्वतःच्या समक्षतेने मोशेसाठी पवित्र केली होती. कारण मोशे देवाचे निवडलेले पात्र होता.

      मोशे आश्चर्यचकित झाला आणि त्या झुडुपाच्या जवळ जाऊ लागला पण परमेश्वराने मोशेला स्पष्टपणे सांगितले की तू तुझ्या पायातील जोडे काढून ठेव. *बघा त्याने पायातील जोडे काढल्यावर काहीतरी अदभुत अनुभूती मोशेला नक्कीच आली ती म्हणजे परमेश्वराच्या पावित्र्याचा प्रत्यक्ष स्पर्श!!* ज्यामुळे त्याचे जीवनच बदलून गेले. 

    *जेथे परमेश्वराची उपस्थिती उतरून येते, पावित्र्य उतरून येते ती जागा खास असते की ज्याठिकाणी प्रभूच्या प्रेमळ स्पर्शाची जाणीव होते , जीवनात उत्साह, आनंद, शांती , प्रीति याचा अनुभव येतो. पवित्र आत्म्याच्या सामर्थ्याने आपण भरून जातो देवाच्या कार्यासाठी !! *परमेश्वराच्या कृपेने ती जागा आजही आमच्यासाठी उपलब्ध आहे ती म्हणजे आपले पवित्र मंदिर !* 

     *कारण  प्रभू येशु ख्रिस्त स्वतः म्हणतो , जेथे दोघे किंवा तिघे माझ्या नावाने एकत्र येतात तेथे मी म्हणजे स्वतः ख्रिस्त आहे.* मंदिर आणि मंडळी ही देवाची दैवी योजना आहे. सर्व विश्वासणाऱ्यांनी एकत्र येऊन प्रभूची भक्ती, आराधना आणि गौरव करावे यासाठी. *जेव्हा सर्व येशूच्या नावाने एकत्र जमतात तेव्हा तेथे ख्रिस्त आमच्या मध्ये उपस्थित असतोच कारण ते त्याने स्वतः दिलेले अभिवचन आहे.* 

    पण या पवित्र जागेत जाण्यापूर्वी मात्र प्रभू येशू पायातले जोडे काढायला सांगतो. *आज आमच्या पायात एकमेकांविषयी असणाऱ्या द्वेषाचे , आकसाचे , आत्मप्रौढीचे, अविश्वासाचे , अहंकाराचे जोडे आहेतच.. ते मात्र काढूनच ह्या पवित्र मंदिरात गेलो तरच प्रभूच्या ह्या पवित्र उपस्थितीचा स्पर्श आपल्याला होईल , नाहीतर नाहीच होणार कारण हे जोडे फक्त दूषप्रवृत्तीचाच स्पर्श वाढवून प्रभूच्या पवित्र सहभागीतेचा आणि पावित्र्याचा स्पर्श होऊ देत नाहीत.* 

     *काढून  टाकू आपण हे दूषप्रवृत्तीचे जोडे आणि अनुभवू ख्रिस्ताच्या पावित्र्याचा स्पर्श पवित्र मंदिरात जसा मोशेने अनुभवला !!*

   *सामर्थ्यशाली पित्या तुझ्या पवित्र स्पर्शाची ओढ मला लागली आहे , म्हणून मंदिरात, मंडळीच्या सहभागीतेत जातांना माझे दूषप्रवृत्तीचे जोडे मी काढावेत असेच कर.* *आमेन*

     

प्रकाश

*मत्तय 5:14‭-‬16* 

*हिंदी वचन 👇*

*“तुम संसार की ज्‍योति हो। पहाड़ पर बसा हुआ नगर छिप नहीं सकता। लोग दीपक जला कर पैमाने के नीचे नहीं, बल्‍कि दीवट पर रखते हैं, जहाँ से वह घर के सब लोगों को प्रकाश देता है।  इसी प्रकार तुम्‍हारी ज्‍योति मनुष्‍यों के सामने चमकती रहे, जिस से वह तुम्‍हारे भले कामों को देख कर तुम्‍हारे स्‍वर्गिक पिता की महिमा करें।*

*मत्ती 5:14‭-‬16* 

*इस वचन का अर्थ 👇*

*5:14-16, मत्ती  5:3-12 में वर्णित लोग परमेश्‍वर की नयी सृष्टि हैं और रूहानी रोशनी देने के लिए हैं। इस धरती पर यीशु वह रोशनी थे (यूहन्ना 8:12; 9:5)। यीशु के मानने वाले रोशनी हैं और उन्हें चमकना है यूहन्ना 12:35-36; रोमि. 13:12; 2 कुरि. 4:4-6; इफ़ि. 5:8; 1 थिस्स. 5:5. 5:16 रोशनी के लिए यही एक बढ़िया तरीका है - मीठी-मीठी बातें नहीं, अच्छी नियत नहीं लेकिन सही काम। बहुत से लोग बड़े अलौकिक ज्ञान की डींग मारते हैं, लेकिन किसी के लिए मददगार नहीं हैं, कृपालु नहीं हैं, न ही अपने कामों से प्रभु की बड़ाई करते हैं। ऐसे लोगों का घमण्ड परमेश्‍वर की निगाह में घिनौना है। “पिता”- तकरीबन 170 बार यह नाम परमेश्‍वर के लिए यीशु ने इस्तेमाल किया। यह दिखाता है कि परमेश्‍वर एक व्यक्‍ति हैं जो प्यार करते, देखभाल करते, रक्षा करते और ज़रूरत पूरा करते हैं। यह नाम यह भी दिखाता है कि उनके आत्मिक बच्चे हैं (पद 9; यूहन्ना 1:12-13)। हम अच्छे काम इसलिए करें ताकि लोग परमेश्‍वर की बड़ाई करें। (तुलना 1 कुरि. 10:31)।*

विश्वासाचा पाया

             *✨विश्वासाचा पाया✨*

                      

 *..तुम्ही होईल तितका प्रयत्न करून आपल्या विश्वासात सात्विकतेची, सात्विकतेत ज्ञानाची, ज्ञानात इंद्रियदमनाची, इंद्रियदमनात धीराची, धीरात सुभक्तीची, सुभक्तीत बंधुप्रेमाची, बंधुप्रेमात प्रीतीची भर घाला..✍🏼*

                 *( २ पेत्र १:५-७ )*

                           *...मनन...*

           *!!..परमेश्वराची स्तुती असो..!!* 

      काल आपण पाहिले की, आम्ही वरील वचनात दिलेले सात गुण आत्मसात करणे हे खूप आवश्यक आहे. ख्रिस्ताच्या स्वभावाचे होणे हे आमचे ध्येय असेल, ख्रिस्ताला परिधान करायचे असेल तर ही गुणवैशिष्ट्ये आमच्या अंगी असणे खूप महत्वाचे आहे. ते मिळविण्यासाठी आणि विकसित करण्यासाठी आम्हाला देवावर अवलंबून राहावे लागेल. आम्ही पाहिले की, या सर्व गुणवैशिष्ट्यांचा पाया हा विश्वासावर आधारलेला आहे त्यामुळे हा पाया म्हणजे आमचा विश्वास हा मजबूत आणि ठाम असला पाहिजे. कारण पाया मजबूत असेल तरच संपूर्ण इमारत मजबूत राहील अन्यथा ती कोसळून पडेल. आमची शरीररूपी इमारत देखील विश्वासाच्या पायावरच उभी असली पाहिजे. 

    विश्वास म्हणजे काय ? पौल म्हणतो, *विश्वास हा आशा धरलेल्या गोष्टींविषयीचा भरंवसा आणि न दिसणाऱ्या गोष्टींबद्दलची खात्री आहे. ( रोम ११:१)* आमच्या ठायी असलेला हा विश्वास आम्हाला सर्व प्रसंगी देवाशी आणि देवाच्या पवित्र वचनाशी एकनिष्ठ राहण्यास सक्षम करतो. हा विश्वास आम्हाला देवाच्या समक्षतेमध्ये आणि वचनामध्ये टिकून राहण्यासाठी मदत करतो. विश्वासाद्वारेच आम्ही देवाजवळ जाऊ शकतो. पौल म्हणतो, *आणि विश्वासावाचून त्याला 'संतोषविणे' अशक्य आहे; कारण देवाजवळ जाणाऱ्याने असा विश्वास ठेवला पाहिजे की, तो आहे, आणि त्याचा शोध झटून करणाऱ्यांना तो प्रतिफळ देणारा आहे. ( रोम ११:६)* पवित्र शास्त्रामध्ये अनेक लोकांच्या विश्वासाबद्दल पाहावयास मिळते. त्यांनी विश्वासाने देवाच्या आज्ञांचे पालन केले आणि ते सर्व नीतिमान ठरले. आम्हीही न दिसणाऱ्या देवावरील विश्वासाने आणि आज्ञापालनाद्वारे नीतिमान ठरवले जाण्यासाठी प्रयत्न केला पाहिजे. सदोदित आमची काळजी घेणाऱ्या, आम्हाला सर्व परिस्थितीत, संकटात साहाय्य करणाऱ्या देवाच्या अस्तित्वावर आम्ही विश्वास ठेवला पाहिजे आणि आमच्या जीवनात देवाची समक्षता, सामर्थ्य आणि हेतू असावेत अशी इच्छा आम्ही उत्कटतेने बाळगली पाहिजे आणि त्याद्वारे देवाच्या सामर्थ्याचा, चांगुलपणाचा अनुभव आम्ही घेतला पाहिजे.

    प्रभू येशूवर विश्वास ठेवणारे लोकच केवळ तारण प्राप्त करू शकतात. तेच लोक देवाची मुले म्हणून बदलली जातात. तेच लोक सार्वकालिक जीवन मिळवू शकतात. विश्वास ठेवणाऱ्यालाच सर्व काही शक्य आहे. म्हणून मार्क आपल्या शुभवर्तमान मध्ये लिहितो.. *"जो विश्वास धरतो व बाप्तिस्मा घेतो त्याचे तारण होईल; जो विश्वास धरत नाही तो शिक्षेस पात्र ठरेल".  (मार्क १६:१६)* म्हणून आम्ही देवाच्या पवित्र नावावर विश्वास ठेवला पाहिजे. त्याच्या वचनांवर विश्वास ठेवला पाहिजे.